حکیم میسری
| نام | حکیم میسری |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3155AUTHORCODE |
سراينده «دانشنامه»، پزشکى است به نام ميسرى و به احتمال زياد اين كلمه لقب او بوده است. ميسرى در پايان كتاب در ذيل عنوان پند و نصيحت ميسرى حكيم، از خودش چنين ياد كرده است:
| هر آن كز نامه من شاد گردد | نبايد كاين برو چون بار گردد |
|---|
| نياز آرد بگويد از دل پاك | كه يا رب در ميسرى بد بود ناپاك |
|---|
| الهى رحم تو بيش از گناهش | من او را آمدم پيشت بخواهش |
|---|
ميسرى «دانشنامه» را در سال 370ق به پايان برده و به چهل و شش سالگى خود اشاره كرده است.
ولادت وى در سال 324ق بوده است. در «دانشنامه» از زادگاه و يا اقامتگاه او ذكرى نشده است؛ همين قدر كه سرزمين خود را ايران ناميده و گفته است كه در صدد تأليف كتابى در علم پزشکى عملى بر مى‌آيد و در اين‌كه به زبان عربى يا فارسى تأليف كند، مردد مى‌شود و چون بيشتر همشهريانش فارسى زبان بوده‌اند، كتاب خود را به زبان فارسى درى مى‌سرايد تا از اثرش بهتر و بيشتر استفاده كنند.
وى علم پزشکى را در نزد استادان فن تحصيل كرده است، هر چند نام استاد يا استادان خود را نبرده، ولى اشاراتى دارد، گاهى به شنيده‌هاى خود تعبير مى‌كند و گاهى هم صراحتاً بيان مى‌كند كه مطلب را از استاد يا استادان ياد گرفته است