پیشوای منتظران
| نام کتاب | الحجة المنتظر(عج) (پیشوای منتظر) |
|---|---|
| نام‌های دیگر کتاب | پیشوای منتظران |
| پدیدآورندگان | جمعی از نویسندگان (نويسنده)
باقری بیدهندی، ناصر (محقق) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 224/4 /ح35 |
| موضوع | محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - غیبت - احادیث
مهدویت - انتظار |
| ناشر | آستانه مقدسه قم، انتشارات زائر |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1387 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE13474AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
«الحجه المنتظر پيشواى منتظران» اثر گروهى از نويسندگان، تحت نظر ناصر باقرى بيدهندى، پيرامون شخصيت امام عصر(عج)، خصوصيات فردى، ويژگى‌هاى دولت حقه ايشان و ردّ شبهات بهائيت سخن گفته است.
كتاب به زبان فارسى و به سفارش آيت‌الله حاج شيخ عبدالكريم حائرى تهيه و تدوين شده است.
ساختار
كتاب با دو مقدمه از ناشر و آقاى بيدهندى آغاز و مطالب در شش فصل ارائه شده است.
مباحث، ذكر متن و ترجمه احاديثى است كه در آن‌ها پيرامون اسم، وصف، سيرت و راز غيبت بحث شده است، بدون اين كه راجع به احاديث، توضيح خاصى داده شده باشد.
در پايان، در زمينه ابطال فرقه بهائيت مطالبى ارائه شده است.
در مقام نقل حديث، به علت اختصار، همه متن نيامده است.
گزارش محتوا
در مقدمات، بعد از ضرورى دانستن معرفت پروردگار عالم و شناخت و معرفت نسبت به حجت‌هاى او، به چند نكته كه از حديث نبوى «من مات و لم يعرف امام زمانه...» استفاده مى‌شود، اشاره شده است؛ از جمله اين كه:
1- اين حديث بهترين دليل بر امتداد امامت در طول زمان است.
2- شناخت امام براى هر فرد مسلمان در هر عصرى لازم است.
3- وظيفه معرفى حجت خدا، رسالتى نورانى بر عهده پاسداران عقيده و ايمان است.
فصل اول: اختصاص دارد، به ذكر رواياتى از پيامبر(ص) و ائمه(ع) كه به تعيين شخص قائم موعود از لحاظ حسب و نسب پرداخته‌اند. از جمله اين روايات مى‌توان به احاديث زير اشاره كرد:
1- غيبت شيخ طوسى به نقل از امام صادق(ع): نهمين از اولاد سيد الشهداء(ع) قائم موعود بوده كه وصى پيغمبر(ص) است.
2- كمال‌الدين از امام رضا(ع): خداوند به پيامبر(ص) فرمود: اين انوار، اوصياء تو هستند كه به سبب بيان و تبليغ آنان، دين الهى را ظاهر كرده و به وسيله آخرين آن‌ها، زمين را از لوث دشمنان الهى پاك خواهم كرد.
3- حديث مفصلى از امام باقر(ع)، به نقل از پيامبر(ص) است كه ائمه(ع) در صلب سيد الشهداء(ع) را يك به يك بيان فرموده و براى هر يك از آن‌ها، دعاى مخصوصى ذكر كرده است.
دوم، در دو بخش، رواياتى را ذكر كرده است:
1- احاديثى كه به صفات قائم موعود و امور مربوط به ايشان، از جمله خفاء، ولادت، غيبت، طول عمر و ظهور وى پرداخته‌اند؛ از جمله:
- روايتى از جابر بن عبدالله انصارى به نقل از پيامبر(ص) كه تصريح مى‌فرمايد، مهدى(عج) هم نام و هم كنيه پيامبر(ص) است كه پس از غيبت، ظهور مى‌فرمايد.
- امام باقر(ع): خوشا به حال كسى كه درك نمايد قائم موعود را در حالى كه او را امام بداند...
- حديثى از پيامبر(ص) كه ايشان به غيبت قائم موعود تصريح فرموده و قسم ياد مى‌كنند كه ثابتين بر عقيده خود كه واسطه شياطين متزلزل نمى‌شوند، بسيار كم بوده و خداوند مؤمنين را خالص و كافران را نابود مى‌سازد.
2- مدح معتقدين به امامت امام قائم و ذم منكرين آن حضرت.
سوم، اختصاص دارد به ذكر اخبارى كه دلالت دارند، به التزام به شخص حجت ابن الحسن(ع) و اعتقاد به غيبت آن حضرت.
در اين فصل، پيرامون مفهوم آخرالزمان، احتمالاتى مطرح و هر يك بررسى شده است:
1- اگر اول و آخر به اعتبار وجود ذاتى زمان ملاحظه شود، اول زمان، ابتداء گردش افلاك است و آخرالزمان، قطع گردش آن.
2- اگر به اعتبار امر واقع در زمان ملاحظه گردد، اگر امر نبوت انبياء و جعل خليفه در زمين باشد، اول زمان آدم(ع) است و آخر زمان پيغمبر خاتم(ص) و اگر به اعتبار وصايت باشد، اول زمان امامت اميرالمؤمنين(ع) و آخر زمان وصايت حضرت حجت(ع) است.
چهارم، مربوط است به احاديثى كه پيرامون وقايع زمان ظهور ولى عصر(عج) مى‌باشند.
از جمله اين احاديث، مى‌توان به روايات زير اشاره كرد:
- امام صادق(ع): پيامبر(ص) با بت پرست‌ها جنگ فرمود؛ ولى حضرت حجت(عج) با كسانى مى‌جنگد كه قرآن را تأويل مى‌كنند.
- حضرت عسكرى(ع): قائم موعود امر مى‌فرمايد، به خراب كردن مناره‌هاى بلند و قصرهايى كه در مساجد است، زيرا تمام اين بناها بدعتى است كه نه پيغمبر و نه حجتى آن را بنا نكرده است.
پنجم، اختصاص دارد به بعضى از امورى كه در روايات، در مورد حضرت مهدى(عج) وارد شده است كه عبارتند از:
1- نهى از تعيين وقت و تكذيب تعيين كنندگان آن.
2- نام بردن آن حضرت به اين دليل كه سبب آزار و اذيت شيعيان و خود آن حضرت خواهد شد.
3- توقيعاتى كه از آن حضرت صادر شده است
4- تنصيص به اسم امام و نسب ايشان.
آخرين فصل، در ذكر احوال اشخاصى است كه مدعى مقام نيابت و وكالت از طرف حضرت حجت(عج) شدند. اين افراد، پس از اين كه از طرف امام زمان(عج) توقيعى مبنى بر لعنشان صادر گرديد، ادعا كردند كه چون ما سرّالهى را فاش كرديم، مستحق لعن شديم؛ سرّى كه اين افراد مدعى آن بودن، عبارت بود از، حلول روح پيامبر(ص) و ائمه(ع) در اجسام وكلاء خاص و حلول روح خدا در شخص مدعى بابيت.
از جمله اين اشخاص «شلمغانى» مى‌باشد كه توضيح مختصرى پيرامون حالات و اعمال او ارائه شده است.
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در ابتدا و فهرست منابع مورد استفاده مؤلف، در انتهاى كتاب آمده است.
پاورقى‌ها، اختصاص دارد به معرفى جديدترين منابع مورد استفاده در كتاب و توضيح برخى كلمات متن.
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.