انسانشناسی نوصدرایی و علوم انسانی
انسانشناسی نوصدرایی و علوم انسانی، از آثار مدرّس، نویسنده و پژوهشگر فعال در عرصه کلام، فلسفه و عرفان، عبدالحسین خسروپناه (متولد 1345ش) و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، مهدی عاشوری (متولد 1359ش) پژوهشی نوآورانه است که بر اساس سه کلاننظریۀ «حدوث جسمانی»، «نظریۀ فطرت» و «نظریۀ اعتباریات»، تصویری ویژه از ماهیت انسان برای استفاده پژوهشگرانِ «فلسفه علوم انسانی» ترسیم میکند. پژوهش اثر حاضر با هدف زمینهسازی برای تأسیس «علوم انسانی حِکمی اسلامی» انجام شده است.
| انسان شناسی نوصدرایی و علوم انسانی | |
|---|---|
| پدیدآوران | عاشوری، مهدی (نويسنده) خسروپناه، عبدالحسین (نویسنده) |
| ناشر | آرویج ** آفتاب توسعه |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1401ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-622-92921-7-4 |
| موضوع | انسان شناسی فلسفی - انسان شناسی - جنبههای مذهبی - اسلام - انسان (فلسفه اسلامی) - صدر الدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، 979 - 1050ق. -- نقد و تفسیر - صدرالدین شیرازی، محمدبن ابراهیم، 979 - 1050ق.-- دیدگاه درباره انسانشناسی فلسفی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 8الف2ع 450 BD |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدف و روش
- عبدالحسین خسروپناه و مهدی عاشوری: پيشنويس اوليۀ اين اثر طى سالهاى 1393 تا 1396ش تهيه شد. طى چهار سال گذشته، بخشهايى از آن در قالب چند مقاله در همايشها و مجلات پژوهشى ارائه شد. بازخورد دريافتى از داوران و شنوندگان مقالات اصلاحاتى كلان را در پيشنويس اوليه ضرورى مىنمود؛ در بهار 1399ش فصلها بهصورتى اساسى مورد بازنگرى و گاه جابهجايى قرار گرفتند. همچنين، فصلهاى هفده و هجده بر اساس تدريس در دورۀ «مبانى انسانشناختى علوم انسانى حكمى» در تابستان 1399ش به اين اثر افزوده شد و كل اثر پس از داورى، از ابتدا تا انتها، مورد بازخوانى و اصلاح مجدد قرار گرفت.[۱]
ساختار و محتوا
- این اثر از مقدمه، 4 بخش و 18 فصل به ترتیب ذیل تشکیل شده است:
- مقدمه نویسندگان (اهمیت موضوع و معرفی اهداف و فصول اثر حاضر)
- بخش اول: هستیشناسی انسان (6 فصل)
- بخش دوم: چیستی فعل انسانی (4 فصل)
- بخش سوم: فرد، جامعه و تاریخ (3 فصل)
- بخش چهارم: کاربست انسانشناسی در علوم رفتاری و اجتماعی (5 فصل).
نمونه مباحث
- نظريههاى روانشناختى و تربيتى كه توسط انديشمندان علوم رفتارى ارائه شدهاند، مبتنى بر ديدگاهى دربارۀ «ماهيت انسان» و نقش «شخصيت»، «موقعيت» و «ارادۀ انسان» در رفتارها و كنشهاى فرد است. مسئلۀ اصلى فصل حاضر (بنیانهای انسانشناختی علوم رفتاری)، ارائۀ مدلى از علوم رفتارى اسلامى بود. پس از مرورى اجمالى بر تلاشهاى صورتگرفته در حوزۀ علوم رفتارى اسلامى و الگوهاى مختلف آن، برنامهاى پژوهشى براى بازخوانى، تهذيب و تكميل ميراث انديشمندان مسلمان در مباحث مرتبط با شخصيت انسان در علم اخلاق پيشنهاد شد. در اين پيشنهاد، «تعريف، موضوع، روش، اهداف و مسائل اساسىاش از الگوى حكمى و اجتهادى و انسانشناسى نوصدرايى اخذ مىشود....[۲]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.