الصحيفة العلوية و التحفة المرتضوية

الصحيفة العلوية و التحفة المرتضوية، تألیف عبدالله بن صالح السماهیجی (۱۰۷۷–۱۱۳۵ق/۱۶۶۷–۱۷۲۳م)، عالم زاهد، عابد، پرهیزکار و مجتهد متمایل به اخباریون و کوشا در تألیف و تدریس، مجموعه‌ای از ادعیه و مناجات‌های منسوب به امیرالمؤمنین علی(ع) است که برای بهره‌مندی و پناه‌جویی مؤمنان در سختی‌ها و بلاها گردآوری شده است.

الصحيفة العلوية و التحفة المرتضوية
الصحيفة العلوية و التحفة المرتضوية
پدیدآورانسماهیجی، عبدالله بن صالح (نويسنده)

علی بن ابی طالب(ع)، امام اول (نویسنده)

یوسف، اسماعیل (محقق)
عنوان‌های دیگرادعیه الامام علی بن ابی طالب علیه السلام : الصحیفه العلویه ** الصحیفه العلویه
ناشرمؤسسة البلاغ
مکان نشرلبنان - بیروت
سال نشر1409ق - 1988م
چاپ2
شابک-
موضوعدعاها
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
‎‏/‎‏ع‎‏75‎‏ ‎‏ص‎‏3 267/1 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

انگیزه نگارش

انگیزه مؤلف، اهدای مجموعه‌ای گران‌بها از ادعیه معصومین(ع) به برادران دینی خود، از اهل عبادت و اجتهاد، به امید آنکه خداوند در صحیفه حسنات وی مکتوب نماید و آن را ذخیره نجات وی قرار دهد، بوده است[۱].

اهمیت کتاب

اهمیت کتاب را می‌توان در امور زیر، بررسی نمود:

  1. جامعیت ادعیه: این کتاب، مجموعه‌ای گسترده از ادعیه و مناجات‌ها را گردآوری کرده که به امیرالمؤمنین علی(ع) و فرزندان معصوم وی منسوب است.
  2. تأکید بر اصالت: مؤلف باوجود حذف اسناد، بر صحت روایات و استناد به کتب معتبر و اصول مسند تأکید دارد که این امر به اعتبار محتوای کتاب می‌افزاید[۲].

ساختار

این کتاب، شامل یک مقدمه از گردآورنده، بخش‌هایی در ثنا و تعظیم خداوند، ذکر اسماء الحسنی، ادعیه متفرقه برای طلب مغفرت، پناه، مناجات و استخاره و همچنین بخش مفصلی از ادعیه روزانه برای هر روز از ماه قمری است.

سبک نگارش

مهم‌ترین ویژگی‌های سبک نگارش کتاب، عبارتند از:

  1. انشایی و دعایی: محتوای اصلی کتاب به‌صورت ادعیه و مناجات است که اغلب با ستایش و ثنای خداوند آغاز می‌شود[۳].
  2. تنظیم موضوعی و روزانه: دعاها بر اساس موضوعات خاص (مانند استغفار و مناجات)[۴] یا برای هر روز از ماه، مرتب شده‌اند[۵].
  3. ایجاز در نقل: مؤلف به‌منظور جلوگیری از طولانی شدن کتاب، اسناد کامل روایات را حذف کرده و به شهرت و اعتبار منابع اصلی تکیه نموده است[۶].

گزارش محتوا

گردآورنده در مقدمه کتاب، بیان می‌دارد که دعاهایی را که روایتشان نزد او صحیح و مورد تأیید بوده، با حذف اسناد جهت ایجاز و به اتکای شهرت آن‌ها از کتب معتبر و اصول مسند، گردآوری کرده است[۷].

مطالب کتاب، در قالب عناوین متعدد و مختلفی عرضه شده است که از جمله آنها، عبارتند از:

  1. ستایش و تعظیم خداوند: این قسمت از کتاب، به بیان عظمت و صفات بی‌کران الهی اختصاص دارد. دعاها و مناجات‌های این بخش، خداوند را به‌عنوان آفریننده و مدبر هستی می‌ستایند. در این مناجات‌ها به توحید ذات و صفات الهی اشاره شده و قدرت لایزال خداوند، از جمله در خلقت آسمان‌ها و زمین و تدبیر امور عالم، وصف می‌شود. این بخش، شامل جملاتی است که عظمت، احسان، قدرت و دانش بی‌حد خداوند را به تصویر می‌کشند[۸].
  2. ذکر اسماء الحسنی: در این قسمت، مؤلف به ذکر و توسل به نام‌های نیکوی خداوند (اسماء الحسنی) می‌پردازد. هر نام از نام‌های الهی، با دعایی خاص همراه شده که بیانگر جنبه‌ای از صفات و افعال خداوند است؛ از جمله رحمت واسعه، قدرت مطلق، حکمت بی‌پایان و مهربانی بی‌حد او. این بخش، شامل عباراتی است که مقام و جایگاه بی‌نظیر خداوند را توصیف می‌کند[۹].
  3. ادعیه متفرقه: این بخش، مجموعه‌ای از دعاهای متنوع را در بر می‌گیرد که برای نیازها و مقاصد مختلف زندگی مؤمنان کاربرد دارد. از جمله این دعاها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
    1. تضرع و طلب مغفرت: دعاهایی برای طلب بخشش گناهان و پناهندگی به درگاه الهی[۱۰].
    2. طلب عفو: درخواست عفو و گذشت الهی از قصورات و خطاها[۱۱].
    3. مناجات: دعاهای عارفانه و صمیمانه که در آن‌ها بنده با خداوند سخن می‌گوید و نیازهای خود را مطرح می‌کند[۱۲].
    4. ادعیه ماه‌های خاص: دعاهایی که برای ایام خاصی از سال قمری، مانند نیمه رجب یا ماه شعبان، وارد شده‌اند[۱۳].
    5. استخاره و دفع شر: دعاهایی برای طلب خیر در امور، پناهندگی از شیطان و دشمنان و دفع بلا[۱۴].
    6. ادعیه صبح و شب: دعاهایی که برای تبرک آغاز و پایان روز توصیه شده‌اند[۱۵].

بخش ادعیه یومیه، قسمت قابل توجهی از کتاب را تشکیل می‌دهد و به دعاهای ویژه هر روز از ماه قمری اختصاص دارد. از روز اول تا روز بیست‌ونهم و به‌تبع آن روز سی‌ام، برای هر روز دعاهایی تعیین شده است. این دعاها عموماً با حمد و ثنای الهی آغاز می‌شوند و سپس به ذکر صفات و افعال خداوند، تضرع و درخواست‌های خاص برای آن روز می‌پردازند. این ساختار، به مؤمن امکان می‌دهد تا در هر روز از ماه، با تمرکز بر مجموعه‌ای خاص از عبارات و مفاهیم، ارتباط معنوی خود را با پروردگار تعمیق بخشد[۱۶].

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه مؤلف، ص12-13
  2. ر.ک: همان
  3. ر.ک: متن کتاب، ص17 و 25
  4. ر.ک: همان، ص51، 65
  5. ر.ک: همان، ص132-200
  6. ر.ک: مقدمه مؤلف، ص12
  7. ر.ک: همان، ص11-13
  8. ر.ک: متن کتاب، ص17-29
  9. ر.ک: همان، ص30-39
  10. ر.ک: همان، ص51-64
  11. ر.ک: همان، ص65
  12. ر.ک: همان، ص65-79
  13. ر.ک: همان، ص80-90
  14. ر.ک: همان، 96-105
  15. ر.ک: همان، ص107-127
  16. ر.ک: همان، ص132-200

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.


وابسته‌ها