زردشت و گاهان

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

زردشت و گاهان؛ بررسی دستوری و محتوایی دو فصل 47 و 48 سپنتامنیوگاه (اوستا و زند) تألیف مهشید میرفخرایی. این کتاب پژوهشی تخصصی در تحلیل دو فصل از کهن‌ترین بخش‌های اوستا (گاهان) با رویکرد زبان‌شناختی و محتوایی است.

زردشت و گاهان؛ بررسی دستوری و محتوایی دو فصل 47 و 48 سپنتامنیوگاه (اوستا و زند)
زردشت و گاهان
پدیدآورانمیرفخرایی، مهشید (نویسنده)
ناشرپژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
مکان نشرتهران
سال نشر۱۳۹۶
شابک۹۷۸-۹۶۴-۴۲۶-۹۲۶-۴
موضوعاوستا -- نقد و تفسیر
زبانفارسی
تعداد جلد۱
کد کنگره
PIR ٣٧٥/١٣٩۶ ٣ز٩م

ساختار

کتاب در سه فصل اصلی به همراه پیشگفتار و مقدمه مفصل تنظیم شده است.

گزارش کتاب

کتاب زردشت و گاهان اثر دکتر مهشید میرفخرایی از مهم‌ترین پژوهش‌های اخیر در حوزه اوستاشناسی است که به بررسی عمیق دو فصل (یسن 47 و 48) از گاه سوم اوستا (سپنتامنیوگاه) می‌پردازد. این اثر با روشی نظام‌مند به تحلیل زبانی، دستوری و محتوایی این بخش از گاهان پرداخته است.

در پیشگفتار و مقدمه کتاب، نویسنده به مباحث مهمی اشاره کرده است: - تاریخچه پژوهش‌های زردشت‌شناسی در غرب - جایگاه گاهان در متون اوستایی - ویژگی‌های وزنی و ساختاری گاهان - روش تألیف شفاهی این متون - مسئله مؤلف و پدیدآورنده گاهان

فصل اول کتاب به متن اوستایی یسن‌های 47 و 48 اختصاص دارد و شامل: - متن اوستایی ویراسته گلدنر - حرف‌نویسی دقیق متن - ترجمه فارسی با حفظ ساختار دستوری اصلی - یادداشت‌های تحلیلی ترجمه - بررسی ساختار متقارن یسن 47

فصل دوم به ترجمه پهلوی (زند) این دو فصل پرداخته و شامل: - مقدمه‌ای بر ترجمه‌های پهلوی - متن زند با تصحیحات - آوانویسی متن پهلوی - ترجمه فارسی زند - تحلیل و تفسیر نکات زند

فصل سوم واژه‌نامه جامع اوستا-زند-فارسی است که: - تمامی صورت‌های صرفی واژگان را پوشش می‌دهد - معانی مختلف هر واژه را با ذکر شماره بند ارائه کرده - ترجمه پهلوی هر واژه را نیز آورده است

از ویژگی‌های برجسته این پژوهش می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: - نخستین ترجمه زند گاهان به فارسی - تحلیل دستوری دقیق متن اوستایی - بررسی ساختار شاعرانه و وزنی گاهان - مقایسه تطبیقی متن اوستایی و ترجمه پهلوی - ارائه واژه‌نامه تخصصی و جامع

این کتاب منبعی ارزشمند برای اوستاشناسان، زبان‌شناسان تاریخی و پژوهشگران ادیان ایران باستان محسوب می‌شود.[۱]

پانويس

منابع مقاله

پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

وابسته‌ها