رسالة في تأويل حديث الترجیع
| رسالة في تأويل حديث الترجیع | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حر عاملی، محمد بن حسن (نويسنده) رستگار مقدم گوهری، هادی (محقق) |
| ناشر | مرکز المصطفی(ص) العالمي للترجمة و النشر |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1395ش - 1437ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | احادیث شیعه,Hadith (Shiites),احادیث مجعول ,*Hadiths (Apocryphal), -- Texts, -- قرن ۱۱ق., -- 17th century,a06,a06,a08,a08 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP۱۴۵/ت۴،ر۵ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رسالة في تأويل حديث الترجيع، از آثار ادیب، شاعر، محدث ممتاز و فقیه شیعی قرن یازدهم هجری قمری، شیخ حر عاملى (1033-1104ق)، پژوهشی اجتهادی است که به نقد روایتی با مضمون «جواز غناء در قرائت قرآن» می‌پردازد و آن را ضعیف، بی‌اعتبار و غیر قابل استناد می‌داند. پژوهشگر علوم اسلامی، هادی رستگار مقدم گوهری (متولد 1338ش)، این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه‌ای ارزنده نوشته و تعلیقات و توضیحاتی بر آن افزوده و نویسنده را معرفی کرده است.
هدف و روش
- مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، نشر کتاب حاضر را هماهنگ با اهداف این مرکز در توسعه و تعمیق علوم اسلامی و کمک به پیشرفت آن و نوسازی روش‌های آموزش و پژوهش دانسته و از نویسنده و محقق تقدیر کرده است[۱].
- هادی رستگار مقدم گوهری چند نکته را در مورد تصحیح یادآور شده است؛ از جمله:
- برای تصحیح این اثر به تک‌نسخه‌ای اعتماد کردم که خود نویسنده با خطّ نسخ خوبی آن را نگاشته است.
- شیخ حر عاملى توضیحات بسیاری بر عبارات متن خودش در حاشیه نوشته است و من همه آن را در متن حاضر نیاوردم و بخشی از آن را در پاورقی و با نشانه «منه» قرار دادم.
- نویسنده برخی از روایات و منقولات را نقل به معنا کرده و به همین جهت، تحقیق اسناد روایات این کتاب و استخراج رجال آن، دشوار شده است[۲].
- شیخ حر عاملى این اثر را پاسخی به پرسش برخی از یاران دانسته که از شبهه‌ای رایج در آن زمان شکوه کرده‌اند[۳].
ساختار و محتوا
- این اثر، از 12 فصل با محوریت بررسی حدیث «ترجیع» (ترتیل قرآن با صوت زیبا) از دیدگاه اصولی و اخباری تشکیل شده است.
نمونه مباحث
- شیخ حر عاملى استدلال با حدیث «ترجیع» بر «جایز بودن غناء در قرآن خواندن» و تخصیص ادله عامّه و تقیید نصوص مطلقه را نادرست دانسته و به 12 وجه استدلال کرده است؛ از جمله اینکه روایت مذکور، معارض با قرآن است و شیخ صدوق در من‌لايحضره‌الفقيه روایت آورده که منظور از «لهو الحديث» در آیه 6 سوره لقمان، غناء است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.