نسب‌نامه خاندان طباطبائی؛ اولاد امیر سراج‌الدین عبدالوهاب
| نسب‌نامه خاندان طباطبائی (اولاد امیر سراج الدین عبدالوهاب) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طباطبایی، سید محمدحسین (نويسنده) خسروشاهی، سید هادی (مقدمه نويس) |
| ناشر | مؤسسه بوستان کتاب (مرکز چاپ و نشر دفتر تبليغات اسلامی حوزه علميه قم) |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1391ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-09-1090-0 |
| موضوع | طباطبایی (خاندان) - نسب نامه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ط2ط2 1419 CS |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نسب‌نامه خاندان طباطبایی، اولاد امیر سراج‌الدین عبدالوهاب، رساله‌ای است در ذکر نسب خاندان طباطبایی که سید محمدحسین طباطبایی، در سال 1316ق، در آذربایجان تألیف کرده است. این اثر به کوشش و مقدمه سید هادی خسروشاهی منتشر شده است.
در ابتدای کتاب، مقدمه‌ای درباره سادات طباطبایی در قالب پرسش و پاسخ ارائه شده است. در این مقدمه اشاره شده که سلسله سادات طباطبایی جملگی از خاندان «ابراهیم طباطبا» هستند که فرزند اسماعیل دیباج و او هم فرزند ابراهیم غمر فرزند حسن مثنی است . حسن مثنی فرزند بلافصل امام حسن مجتبی(ع) بود. او در کربلا همراه امام حسین(ع) بود و در نبرد با یزیدیان زخمی شد و با وساطت اسماء خارجه فرازی، مکنی به «ابوحسان» - خالوی حسن - یزیدیان از قتل او صرف نظر کردند[۱].
سید محمدتقی قاضی در صفحه اول نسخه خطی این کتاب چنین نوشته است: «شجره‌نامه حاضر را مرحوم آیتالله آقای حاج سید محمدحسین علامه طباطبایی صاحب تفسیر الميزان، تألیف و شرح حال مختصری از اجداد و بنی‌اعمام را به رشته تحریر درآورده است. وسیله والد ماجد مرحوم آیتالله شهید آقای سید محمدعلی قاضی طباطبایی بلاواسطه از روی خط مبارک مرحوم آیتالله علامه این نسخه را به طرز زیبا استنساخ و تراجم و اضافاتی در آن نگارش داده است». البته سید هادی خسروشاهی تذکر داده که آن نسخه تکمیل‌شده باوجود پیگیری‌ها به دست نیامده و همان نسخه اصلی علامه طباطبایی بدون اضافات به طبع رسیده است[۲].
در این نسب‌نامه دنباله نسب طباطبایی آذربایجان تا حدود سال 1315 ارائه شده است[۳].
شیوه در ارائه انساب بدین صورت است که پس از ترسیم نسب‌نامه درختی اولاد و احفاد هر شخصیت، به معرفی ایشان پرداخته و البته غالباً از ذکر منبع خودداری شده است. در رابطه با برخی شخصیت‌ها اطلاعاتی جز تاریخ تولد و وفات ذکر نشده است؛ مانند: مرحوم میرزا باقر قاضی: متولد سنه هزارودویست‌وپانزده هجری و متوفای سنه هزارودویست‌وشصت‌ودو هجری[۴].
در انتهای کتاب، متن وصیت‌نامه امیر سراج‌الدین عبدالوهاب حسنی به اولاد خود ارائه شده است[۵]. در انتهای کتاب تصویر نسخه خطی کتاب نیز ارائه شده است.
پانویس
منابع مقاله
یادداشتی درباره کتاب، مقدمه و متن کتاب.