شمس‌العلماء گرکانی، محمدحسین

    از ویکی‌نور
    شمس‌العلماء گرکانی، محمدحسین
    NUR42737.jpg
    تخلصربانی
    نام پدرمیرزا علی‌رضا قریب

    میرزا محمدحسین قریب گرکانی(1224-1305ش)، مشهور به شمس‌العلماء و متخلص به ربانی، عالم روحانی، ادیب، نویسنده، شاعر، از استادان فقه و اصول و حدیث، خطاط

    ولادت

    در سال 1222 [۱] یا 1224ش[۲] در روستای گرکان از توابع آشتیان استان مرکزی زاده شد. پدر وی میرزا علی‌رضا قریب از تاجران زاهد و پرهیزگار بود و به‌واسطه‌ی شغل تجارت اغلب در قم اقامت داشت.

    تحصیلات

    وی پس از تحصیلات اولیه در زادگاه خود برای تکمیل تحصیلات به قم رهسپار شد. سال‌ها نزد بزرگان حوزۀ علمیۀ قم به تحصیل پرداخت و سپس برای تکمیل تحصیل رهسپار عتبات عالیات شد. او در سامرا از محضر میرزای شیرازی و در نجف اشرف از محضر میرزا محمدحسین تهرانی و میرزا حبیب‌الله رشتی استفاده کرد. به علت بیماری به تهران برگشت و در تهران اقامت گزید. در این مدت او نزد میرزا علی محمدصفا، خطاط مشهور به تمرین خط پرداخت. چنان ذوق و شوق از خود نشان داد که مرتبت خط خود را به پایه‌ی استاد رسانید. در دیگر خطوط نیز شهرتی به‌هم رسانید. و به شمس العلماء مشهور گردید.

    هنگام اقامت در ایران به دعوت آقاخان سوم نواده‌ی آقاخان محلاتی رئیس فرقه‌ی اسماعیلی و به خواهش عضدالدوله شاهزاده‌ی قاجار به سال 1266 به هندوستان مسافرت کرد. وی مأمور تعلیم و تربیت آقاخان سوم در حوزه‌ی علوم ادبی، اسلامی و ایرانی بود. نه سال در بمبئی و دیگر شهرهای هندوستان اقامت کرد. سرانجام در سال 1275 به دلیل ناسازگاری آب و هوا و دوری از وطن به ایران بازگشت. در ایران وزیر معارف وقت - مخبرالسلطنه- از وی دعوت کرد تا در مدرسه‌ی علمیه به ریاست حاج میرزا محمدخان احتشام‌السلطنه تدریس کند. او جز مدرسه‌ی علمیه در مدارس نظام و علوم سیاسی نیز به تدریس زبان و ادبیات فارسی مشغول بود. تعدادی کتاب نیز برای آموزش دانشجویان این مراکز تألیف کرد.

    در سال 1284 به قفقاز و ترکستان و استامبول و برخی نقاط دیگر ترکیه سفر کرد و آن گاه از همان جا رهسپار مکه شد. پس از بازگشت از حج به ریاست مدرسه‌ی علمیه منصوب شد . چندی نیز در مدرسه‌ی علوم سیاسی و دارالفنون عربی و فارسی تدریس کرد.

    از جمله خدمات فرهنگی او در این سال‌ها تأسیس مدرسه‌ای رایگان به کمک مرتضی قلی‌خان صنیع‌الدّوله(نوه رضاقلی خان هدایت) بود. چندسال بعد ریاست مدرسه‌ی متوسطه‌ی پهلوی (قاجاریه) را نیز عهده‌دار شد.

    شمس‌العلما به سال 1293ش از سوی وزارت عدلیه (دادگستری) به سمت مدعی العموم (دادستان) دیوان عالی تمیز (دیوان کشور) دعوت شد که نپذیرفت. در عوض به سمت مستشاری دیوان مذکور منصوب گردید. علاوه بر مشاغل دولتی و تدریس و تألیف و تحقیق، ممتحن رسمی ادبیات عرب در وزارت عدلیه و معارف بود و چند دوره هم به عضویت شورای عالی وزارت معارف درآمد.

    شمس‌العلما علاوه بر علوم ادبی و عربی در علوم و فنون جدید هم احاطه داشت و زبان‌های فرانسه و انگلیسی را هم می‌دانست.

    از میان هنرها جز تسلط و چیرگی و استادی در خط نستعلیق، موسیقی و نقاشی نیز می‌دانست. رساله کوچکی در تاریخ موسیقی به سال 1281ش از وی به چاپ رسید. شمس‌العلما شعر نیز می‌سرود. اشعار او به فارسی و عربی گواه استادی اوست. در شعر «ربانی» تخلص می‌کرد. از نمونه‌های شعر او قصیده‌ی وطنیّه‌ای است که به‌هنگام اختلال اوضاع سیاسی کشور قبل از جنگ جهانی اول سروده است. چند بیتی از آن قصییده ی مفصل را می‌خوانیم.

    با دیده‌ی دل دلا در ایران بیندر کوردلی به دیده‌ی جان بین
    آن پهنه‌ی ملک پیشدادی رابر تنگدلان چو تنگ زندان بین
    وآن پرچم رایت کیانی راچون زلف پریوشان پریشان بین
    فرخنده درفش کاویانی رانیلی به عزای آل ساسان بین[۳]


    وفات

    او در 27 بهمن‌ ماه سال 1305 شمسی در تهران درگذشت و در قبرستان ابن‌بابویه شهر ری به خاک سپرده شد.

    آثار

    برخی از آثار او عبارت‌اند از: قطوف الربیع فی صنوف البدیع، ابدع البدایع، رساله نور الحدیقه، لطائف الحکم، مجموعه از عقاید وهابی و اقدامات عجیبه آن ... . [۴]



    پانويس

    1. ر.ک: قطوف الرّبیع فی صنوف البدیع، فرهنگستان زبان و ادب فارسی
    2. ر.ک: ذوالفقاری، حسن؛ ص30
    3. ر.ک: ذوالفقاری، حسن؛ ص29- 30
    4. ر.ک: ......


    منابع مقاله

    1. قطوف الرّبیع فی صنوف البدیع، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۵ فروردین ۱۳۹۰
    2. ذوالفقاری، حسن، یاد یاران (شمس العلمای گرکانی)، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله رشد آموزش زبان و ادب فارسی، تابستان 1381 - شماره 62 (‎3 صفحه - از 28 تا 30).
    3. بزرگمهرنیا، عبدالحسن، مشتاقی و مهجوری، معرفی برترین‌هایی از مؤلفان و آثار مهدوی به انضمام ذکر برخی از تشرفات، تهران، موعود عصر(عج)، 1388


    وابسته‌ها