سرزمین وحی به روایت سفرنامه نویسان معاصر
| سرزمین وحی به روایت سفرنامه نویسان معاصر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نعمتی قزوینی، معصومه (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | نگاهی تحلیلی تطبیقی به سفرنامه‌های حج فارسی و عربی |
| ناشر | پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1399ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | حج - خاطرات - سفر نامههای اسلامی - عربستان سعودی - سیر و سیاحت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سرزمین وحی به روایت سفرنامه‌نویسان معاصر، اثر معصومه نعمتی قزوینی، نگاهی است تحلیلی - تطبیقی به سفرنامه‌های حج فارسی و عربی.
پژوهش حاضر، به تحلیل و مقایسه سفرنامه‌های حج عربی و فارسی مربوط به سال‌های 1330-1360ق، اختصاص یافته است. این دوره در ایران، مصادف با سال‌های واپسین عصر قاجار و آغاز دوره پهلوی اول است که تاریخ ایران، شاهد حوادث و تحولات مهمی بوده که عبارتند از: جنگ جهانی اول، تجاوز نظامی روسیه به ایران، تجاوز دولت عثمانی به تبریز، مشکلات شدید اقتصادی، ناامنی و درگیری حزبی. این در حالی است که از نظر فرهنگی، مدرن‌سازی و به عبارتی تقابل سنت و مدرنیسم، ملی‌گرایی و مسئله هویت، مهم‌ترین مسائل این دوره از تاریخ ایران است[۱].
سفرنامه‌های عربی برگزیده نیز مربوط به آغاز دوره حاکمیت قطعی آل‌سعود به رهبری عبدالعزیز بن عبدالرحمان (1350ق/ 1932م)، بر سرزمین عربستان و به تبع آن، تشکیل کشور یکپارچه عربستان سعودی است. از این زمان به بعد، کشور عربستان، شاهد تحولات اساسی در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بود. مدرن‌سازی و تسلط اندیشه وهابیت بر این کشور، مهم‌ترین تحولات این برهه از تاریخ عربستان است. از وقایع مهم این دوره، فتح حجاز بود که با کشتار وسیع مردم و نابودی اماکن متبرکه و زیارتگاه‌های ائمه اطهار(ع) همراه بود[۲].
در این اثر، سه سفرنامه معاصر فارسی و سه سفرنامه معاصر عربی، با توجه به شاخص‌هایی مانند جایگاه نویسندگان، حجم سفرنامه‌ها و زمان نگارش، انتخاب شده است که عبارتند از: الف)- فارسی:
- سفرنامه سید احمد هدایتی (1338ق).
- سفرنامه سید فخرالدین جزایری (1340ق).
- سفرنامه لطفعلی خان اعلایی (1348ق).
ب)- عربی:
- سفرنامه شکیب ارسلان با عنوان «الارتسامات اللطاف في خاطر الحاج إلی أقدس مطاف» (1349ق).
- سفرنامه محمد حسین هیکل با عنوان «في منزل الوحي» (1355ق).
- سفرنامه محمد لطفی جمعه با عنوان «الأيام المبرورة في البقاع المقدسة» (1359ق) [۳].
نکته قابل توجه پیرامون اثر حاضر، این است که بازخوانی و تحلیل مقایسه‌ای ابعاد جغرافیایی، تاریخی، فرهنگی، دینی و هویتی مطرح در سفرنامه‌های حج، مهم‌ترین جنبه نوآورانه این پژوهش است[۴].
در این پژوهش، از کتاب رسول جعفریان با عنوان «سفرنامه‌های حج قاجاری»، به‌عنوان منبع سفرنامه‌های فارسی و نیز منبع اصلی زندگی‌نامه سفرنامه‌نویسان ایرانی، استفاده شده و مبنای ارجاعات، قرار گرفته است[۵].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار.