صدیقی، محمدعلى بن علان
| ابن علان، محمدعلى بن محمد علان بکری صدیقى | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمدعلى بن محمد علان بکری صدیقى؛ |
| نام‌های دیگر | ابن علان، محمدعلى بن محمد علان بکری صدیقى؛ |
| تخلص | ابن علان؛ |
| نسب | بکری صدقی؛ |
| نام پدر | محمد علان بکری صدیقى؛ |
| ولادت | 996ق؛ |
| محل تولد | مکه؛ ، عربستان سعودی؛ |
| محل زندگی | مکه؛ |
| رحلت | 1057ق؛ |
| مدفن | مکه، کنار قبر ابن حجر هیتمى در معلاه؛ |
| طول عمر | 61؛ |
| خویشاوندان | |
| دین | اسلام؛ |
| مذهب | شافعی؛ |
| پیشه | عالم جامع الاطراف؛ |
| اطلاعات علمی | |
| درجه علمی | عالم جامع الاطراف؛ |
| مشایخ | احمد بن ابراهیم بکری، عبدالملک عصامى، عبیدالله خجندی، حسن بورینى؛ |
| برخی آثار | 1. الفتوحات الربانیه على الاذکار النواویه، 2. دلیل الفالحین لطرق ریاض الصالحین؛ |
اِبْن‌ِ عَلاّن، محمدعلى بن محمد علان بکری صدّیقى (20 صفر 996-21 ذیحجه 1057ق/10 ژانویه 1588-7 ژانویه 1648م)، عالم جامع الاطراف شافعى.
نسب
نسب وی به ابوبکر برمى‌گردد. از این رو بکری صدیقى خوانده شده است.
ولادت، تحصیلات، مشایخ
وی در مکه تولد یافت و در خردسالى نزد عموی خود، احمد بن ابراهیم بکری که از مشایخ صوفیه آن زمان به شمار مى‌رفت، به آموختن علوم مختلف پرداخت و قرآن را حفظ کرد.
از دیگر مشایخ او مى‌توان عبدالملک عصامى، عبیدالله خجندی و حسن بورینى را نام برد.
سیوطی زمان
معاصران او به واسطه وسعت معلومات و کثرت تألیفات، وی را سیوطى زمان خوانده و کراماتى نیز به او نسبت داده‌اند. ابن علان شعر نیز سروده است.
وفات
او در مکه بدرود حیات گفت و کنار قبر ابن حجر هیتمى در معلاه به خاک سپرده شد.
آثار
ابن علان افزون بر 60 اثر در فقه و حدیث و تفسیر و تاریخ و نحو به رشته تحریر درآورد، امّا از بررسى برخى تألیفات وی چون دلیل الفالحین و الفتوحات الربانیه، چنین برمى‌آید که نوشته‌های او چندان جنبه تحقیقى نداشته است.
آثار چاپ شده وی عبارت‌‌اند از:
1.اتحاف الفاضل بالفعل المبنى لغیر الفاعل،
این کتاب در قاهره توسط کتابخانه قدسى و در دمشق در 1348ق به چاپ رسیده است؛
2.دلیل الفالحین لطرق ریاض الصالحین،
که شرحى است بر ریاض الصالحین نووی و در 1928م در مصر و در 1405ق/1985م در بیروت منتشر شده است؛
3.شرح قصیده ابى مدین،
که در 1305ق در قاهره همراه شرح قصیده ابن بنت میلق از احمد بن ابراهیم بن علان به چاپ رسیده است، که آن را به احمد بن ابراهیم نسبت داده است؛
4.الفتوحات الربانیه على الاذکار النواویه،
که شرحى است بر اذکار نووی.این کتاب در قاهره در 1358ق/1939م چاپ شده است،
محبی فهرستى از آثار او به دست داده است[۱].
پانویس
- ↑ سلماسى، مهدی، ج4، ص325
منابع مقاله
سلماسى، مهدی، دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.