محمد، توفیق
توفیق شاه¬زاده محمد بشیرالدین(د 1292ق/1877م)، پسر سلطان شکرالله پسر تیپوسلطان، شاعر پارسیگوی شبهقاره.
زندگینامه
وی پس از کشته شدن تیپوسلطان در جنگ با انگلیسی¬ها در 1213ق، همراه خانوادهاش به کلکته تبعید، و در مالیگنج مستقر شدند.
تحصیلات
توفیق نیز فرصت را غنیمت شمرد و در آنجا به تحصیل پرداخت و در مدتی کوتاه مانند پدرش به استادی رسید.
معاصران
از معاصران و همنشینان او میتوان عبدالرحیم تمنّا، عبیدالله عبیدی و عبدالغفور نساخ را نام برد.
شعر
توفیق در شعر و نثر فارسی و عربی چیرهدست بود و برخی از غزلیات او نشاندهندۀ تأثیرپذیری از حافظ است.
آثار
آثار او اینهاست: 1. نهال خیال، مثنوی فارسی که بارها به چاپ رسیده است. 2. دیوان، که به چاپ نرسیده است، اما تذکرهنویسان اشعاری از آن را در تذکرههای خود نقل کردهاند[۱]
پانویس
- ↑ طاهره اسماعیل¬زاده، ج 16، ص378
منابع مقاله
اسماعیل¬زاده، طاهره، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378