دیوان ابوتراب بیک فرقتی انجدانی فراهانی

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    ديوان ابو تراب بيک فرقتي انجداني فراهاني شاعر بزرگ قرن يازدهم(متوفی1025 هجری قمری)
    دیوان ابوتراب بیک فرقتی انجدانی فراهانی
    پدیدآورانف‍رق‍ت‍ی‌ ج‍وش‍ق‍ان‍ی‌، اب‍وت‍راب‌ ب‍ن‌ ع‍ل‍ی‌ (نويسنده) برز آبادی فراهانی، مجتبی (مصحح)
    ناشرفردوسی
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1376ش
    چاپ1
    موضوعشعر فارسی
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دیوان ابوتراب بیک فرقتی انجدانی فراهانی، مجموعه اشعار شاعر بزرگ قرن یازدهم ابوتراب فرقتی انجدانی فراهانی (متوفی 1025ق) است که با تصحیح مجتبی برزآبادی فراهانی منتشر شده است.

    این دیوان، مشتمل بر ساقینامه، ترکیب‌بند، غزلیات و قطعات، مثنوی‌ها، مقطعات، رباعیات، دوبیتی‌ها، ابیات پراکنده، قطعاتر در لغز و قطعاتی در ماده تاریخ می‌باشد.

    میرزا طاهر درباره او چنین نوشته است: «ابوتراب خوش طبیعت و درست سلیقه است. اشعارش اکثرا عاشقانه و یکدست است. دیوانش قریب به دو هزار بیت به نظر رسیده است»[۱].

    سبب شهرت میرزا ابوتراب، ساقی‌نامه ارزشمند اوست که در ردیف بهترین ساقی‌نامه‌های زبان فارسی است که در بحر متقارب سروده شده است و نیز ابیات بسیار زیبایی در این دیوان وجود دارد که به صورت ضرب‌المثل درآمده است:

    بجز رخ تو که تا صبح حشر نورانیست چراغ هیچ کسی تا سحر نمی‌سوزد

    ابوتراب چند ترکیب‌بند زیبا دارد که در کتاب نقل شده است. دو مثنوی او هم بسیار جالب و خواندنی است و نیز غزلیات و قطعات فراوانی دارد که تا حد امکان جمع‌آوری شده است[۲].

    ساقی‌نامه به صورت ترجیع‌بند است که آن را به بحر هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف (مفعول، مفاعیل، مفاعیل، فعولن) سروده است که ترجیع آن:

    ما خشک لبان تشنه دیدار شرابیم تا کاسه ما گشت تهی خانه خرابیم

    می‌باشد که متضمن اندیشه‌های بلند حکیمانه و عارفانه است[۳].

    غزلیات فرقتی کوتاه و موجز و اکثرا در حدود پنج بیت است. در هیچ غزلی تخلص ندارد و در آنها هیچگاه از فرقتی استفاده نکرده است[۴].

    در این دیوان، دو مثنوی بسیار زیبا وجود دارد که یکی در توحید است با سخنان بسیار جالب و جاذب و دیگری مربوط به حاتم طائی است که سراسر حکمت است[۵].

    فرقتی قصایدی دارد در مدح از جمله در مدح حضرت علی(ع) و امام رضا(ع) و در مدح شاه عباس صفوی[۶].

    ابوتراب در ترکیب‌بند نیز مانند ترجیع‌بند، مهارت بسزایی دارد. وی در سایر موارد شعری، همچون رباعی، دوبیتی، قطعات، مفردات، معما و ماده تاریخ، طبع آزمایی کرده است که همگی در این دیوان، جمع‌آوری شده است[۷].

    فرقتی در مدح امیرالمؤمنین علی(ع) چه خوش می‌سراید:

  • امیر ملک ولایت علی عالیقدر که هست خاک درش نور دیده احرار
    دمی که گشت بنای فلک تمام قضا بدست صنعت خود در سرای لیل و نهار
    برای آنکه ز رأیت شوند عکس پذیر نشانده آینه مهر و ماه بر دیوار [۸]

    پانویس

    1. مقدمه، ص18
    2. ر.ک: همان، ص14
    3. همان، ص32- 33
    4. همان، ص33
    5. ر.ک: همان
    6. همان
    7. ر.ک: همان
    8. همان، ص48-49

    منابع مقاله

    مقدمه کتاب.


    وابسته‌ها