قطف الأزهار المتناثرة في الأخبار المتواترة
| قطف الأزهار المتناثرة في الأخبار المتواترة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر (نويسنده) میس، خلیل (محقق) |
| ناشر | المکتب الإسلامي |
| مکان نشر | سوریه - دمشق ** لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1405ق - 1985م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
قطف الأزهار المتناثرة في الأخبار المتواترة، اثر جلال‌الدین سیوطی (متوفی 911ق)، خلاصه و تلخیصی است که مؤلف از اثر دیگر خود، تحت عنوان «الفوائد المتكاثرة في الأخبار المتواترة» انجام داده و با تحقیق خلیل محی‌الدین المنیس، منتشر شده است.
سیوطی در «الفوائد المتكاثرة في الأخبار المتواترة» آنچه را ده صحابی به بالا، روایت کرده‌اند با همه طرق و الفاظ حدیث آورده است، اما ازآنجاکه به دلیل ذکر اسانید روایات، حجم کتاب زیاد شده، در اثر حاضر، به تلخیص آن پرداخته و فقط به ذکر حدیث و برخی از روایان صحابی آن و منسوب کردن آن روایت به ائمه مشهوری که به تخریج آن پرداخته‌اند، اکتفا نموده است[۱].
کتاب با مقدمه مفصلی از محقق، آغاز شده است. در این مقدمه، ضمن معرفی کتاب[۲] و اشاره به اقدامات تحقیقی صورت‌گرفته در آن[۳]، ابتدا به تعریف حدیث متواتر پرداخته شده و این حدیث، اعلی مراتب صحیح معرفی گردیده[۴] و سپس، اقسام تواتر، اعم از لفظی و معنوی، تواتر اسناد، تواتر طبقه، تواتر عمل و تواتر توارث و تواتر قدر مشترک، توضیح داده شده است[۵]. در ادامه، علم حاصل از خبر متواتر، مورد بحث و بررسی قرار گرفته[۶] و در پایان، از وجود احادیث متواتره، سخن گفته شده است[۷].
سیوطی در مقدمه کتاب، به اصل کتاب و تلخیص آن اشاره نموده و به بیان این نکته پرداخته است که ابواب تلخیص را نیز بر اساس ابواب اصل کتاب، مرتب و منظم نموده است[۸]. بنابراین کتاب، دارای مجموعا 113 روایت می‌باشد که در ده کتاب «العلم»، «الإيمان»، «الطهارة»، «الصلاة»، «الزكاة»، «الحج»، «الأدب»، «المناقب»، «البعث»، تقسیم‌بندی و عرضه شده است. در هر مورد، نخست متن حدیث ذکر شده، سپس به ذکر پیشوایان مشهوری که آن را تخریج کرده‌اند با ذکر نام تخریج‌کنندگان و اصحابی که آن حدیث را روایت کرده‌اند (جداجدا) پرداخته شده است؛ به‌عنوان مثال:
«10. حدیث: «أكمل المؤمنين إيمانا أحسنهم خلقا».
الف)- بخاری، آن را از ابن عمرو بن عاص اخراج نموده؛
ب)- حاکم، از ابوهریره و عایشه؛
ج)- ابن ابی‌شیبه، از حسن؛
د)- طبرانی، از عمیر بن قتاده و ابوسعید خدری؛
ه)- ابویعلی، از انس؛
و)- بزار، از جابر بن عبدالله و ابن عمر»[۹].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.