تعليم و تربيت در عصر ظهور

    از ویکی‌نور
    ‏تعليم و تربيت در عصر ظهور
    تعليم و تربيت در عصر ظهور
    پدیدآورانکارگر، رحیم (نويسنده)
    ناشربنياد فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج)
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1389ش
    چاپ2
    شابک978-964-7428-49-1
    موضوعاسلام و آموزش و پرورش - تربیت اخلاقی - جنبه‏‌های مذهبی - اسلام - مهدویت
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏ک‎‏2‎‏ت‎‏7 230/18 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    تعلیم و تربیت در عصر ظهور، نوشته پژوهشگر فرهنگ مهدویت، رحیم کارگر، پژوهشی با هدف شناسایی تحولات و دگرگونی‌های تکاملی جامعه انسانی در دوران حکومت جهانی مهدی موعود(عج) از منظر علمی و اخلاقی است.

    هدف

    به گفته نویسنده، یکی از پرسش‌های اساسی در مورد عصر ظهور، چگونگی تعلیم و تربیت مهدوی و امکان اصلاح اخلاقی و تغییر و تحولات روحی و معنوی در انسان‌ها و دوری آنان از معصیت، فسادگری، جنایت و بیداد است... این پژوهش، گامی آغازین برای فهم تحولات فراگیر در آن عصر و شناخت ماهیت و سازوکار اصلاح و متعالی شدن انسان است[۱].

    ساختار و محتوا

    نویسنده، مباحث کتابش را در 3 فصل (تعلیم و تربیت قدسی، سازوکارهای تعلیم و تربیت مهدوی و ویژگی‌های تربیت مهدوی) سامان داده است. «رشد فکری و اخلاقی انسان در عصر ظهور»، «حاکمیت اندیشه قرآنی» و «ولایت‌گرایی و امامت‌محور بودن تربیت»، از مهم‌ترین مطالب این اثر است.

    نمونه مباحث

    1. در روایات مهدوی، اشاره‌ای صریح به هماهنگی و هم‌پوشانی دو بُعد فکری و اخلاقی (تعلیم و تربیت) انسان شده و رشد و بالندگی توأم آن دو، به دست مهدی موعود(عج) مورد تأکید قرار گرفته است. امام باقر(ع) می‌فرماید: «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اَللَّهُ يدَهُ عَلَى رُؤوسِ اَلْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ أكمَلَتْ بِهِ أَخلاَقهُمْ»؛ چون قائم ما قیام کند، دستش را بر سر بندگان می‌گذارد و عقول و خِرَدهای آنها را متمرکز ساخته و اخلاقشان را به کمال می‌رساند[۲].
    2. ویژگی‌های تربیت دینی در جامعه مهدوی چنین است:
      1. باور به جامعیت و کمال دین اسلام؛
      2. شناخت معارف و حقایق الهی با مراجعه به معارف معتبر و اصیل دینی؛
      3. تحقق اصول و قواعد پایدار و بنیادین اسلام بدون سستی و کاستی؛
      4. توجه به جایگاه دین در گذر دادن انسان از زندگی حیوانی به زندگی متعالی و شکوهمند؛
      5. عدم تفسیرهای نادرست و تغییر و تبدّل‌های ناروا در ارکان و اصول ثابت دینی؛
      6. پایبندی و پایمردی در عمل به همه تعالیم و آموزه‌های دینی و عدم چندپارگی و تبعیض در آنها؛
      7. تضعیف نکردن دستورات شریعت در مقام ایده و نظریات اشخاص و مکاتب؛
      8. تبیین روشن و بدون ابهام دین و خواست‌های واقعی آن از انسان‌ها و...[۳].

    مآخذ نگارنده

    نویسنده، برای نگارش اثر حاضر از 79 کتاب فارسی و عربی (روایی، اخلاقی، تربیتی، تاریخی و...) استفاده کرده است[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه کتاب، ص13-14
    2. ر.ک: متن کتاب، ص30-31
    3. ر.ک: همان، ص170
    4. ر.ک: همان، ص209-213

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها