البراهين الجلية في دفع تشكيكات الوهابية
| البراهین الجلیه فی دفع تشکیکات الوهابیه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | موسوی قزوینی، محمدحسن (نویسنده) |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | قاهره - مصر |
| سال نشر | 1397 ق |
| چاپ | 3 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
البراهین الجلية في رفع تشكيكات الوهابية، به قلم سيد محمدحسن قزوينى حائرى، در پاسخ به شبهات فرقه ضاله وهابيت، به زبان عربى نوشته شده است. مقدمه علامه قزوينى بر اين كتاب مهر تأييدى بر مطالب آن مى‌باشد.
انگیزه تأليف
نویسنده در مقدمه كتاب هدف اين نوشتار را آشكار نمودن بطلان سخنان دروغى مى‌داند كه وهابيت از كتاب "منهاج السنة" احمد بن تيميه نقل مى‌كند.
ساختار و گزارش محتوا
مطالب كتاب از چند بخش تشكيل شده است:
- دو مقدمه مفيد و علمى از علامه قزوينى و مؤلف.
- متن كتاب: مشتمل بر هفت مسأله.
- خاتمه.
در مقدمه‌اى كه علامه قزوينى بر كتاب نوشته است، ابتدا با اشاره به حديث 73 فرقه پيامبر اكرم(ص) وهابيت را از مصاديق فرق ضاله معرفى مى‌كند كه كمتر از يك قرن توسط "محمد بن عبدالوهاب" ايجاد شده است و تاريخچه آن را از كتاب "تاريخ نجد ابن آلوسى" نقل مى‌كند. سپس به اعتقادات وهابيّت؛ از جمله: تجسيم خداوند، بت بودن مشاهد مشرفه اشاره كرده و جنايات آنها در هجمه به شهر كربلا و انهدام قبور بقيع و... را بيان مى‌كند. مؤلف در مقدمه‌اش به دو اصل اباحه و قاعده تاويل و اجتهاد اشاره كرده و اعمال وهابيت رابا كتاب و سنت منافى مى‌داند.
متن كتاب با تاكيد بر اين كه آيات و روايات مال و عرض و خون مسلمان را پس از شهادتين حرام دانسته و محترم مى‌شمارند، لذا انتساب ساير مسلمين به كفر و الحاد از طرف وهابيت، مخالفت با نص صريح است، وارد طرح مسائل مى‌شود:
- در اولین مسئله پس از بيان "شفاعت" از ديدگاه وهابيت كه آن را موكول به آخرت دانسته و استشفاع از نبى اكرم(ص) را شرك مى‌دانند، با استدلال به آيات قرآن كريم به ردّ آن مى‌پردازد. پس از آن به بيان تفاوت شفاعت و عبادت اشاره كرده و عبادت را اظهار نهایت خضوع و تعظيم معرفى مى‌كند، نه مطلق تعظيم و خضوع و لذا احدى از مسلمين تعظيم مومنين يا انبياء را در حال حياتشان از مصاديق عبادت نمى‌داند.
- وهابيت در ردّ "توسل به اموات" با ذكر چند دليل آن را شرك مى‌داند. نویسنده پس از استدلال به آيات كريمه قرآن، به سخن گفتن نبى اكرم(ص) با كشتگان در چاه بدر اشاره و پاسخ ايشان را پس از اعتراض مشركين در تائيد مطلب آورده و پس از اثبات حيات برزخى، به قحطى مدينه اشاره مى‌كند كه به توصيه عائشه اهل مدينه به قبر پيامبر(ص) متوسل شدند و آنچنان بارانى باريد كه زمين سرسبز شد.
- در ادامه با نقل روايات و حكايات توسل اصحاب و تابعين به قبر نبى اكرم(ص) از منابع مختلف با ذكر ادله متعدد دعا و توسل به ايشان را تبيين مى‌كند.
- از ديگر ايراداتى كه بر اماميه وارد مى‌كنند،"ايجاد بنا بر قبور" است كه به دنبال آن گريه بر قبور را نيز مطرح كرده و بدعت در دين مى‌دانند كه در پاسخ ايجاد بنا بر قبر رسول مكرم اسلام(ص) و خلفا را در جهت تعظيم شعائر معرفى مى‌كند.
- "كراهت تظليل" نيز با اين استدلال كه قبر نبى اكرم(ص) و ابوبكر تحت سقف و در منظر صحابه و تابعين بوده است و شواهد ديگرى رانيز در ردّ اين ادعا مثال مى‌زند.
- مهم‌ترين شبهه وهابيت كه ديگر شبهات به عنوان مقدمه و زمينه برای طرح آن پيش بينى شده است، "حرمت زيارت قبور ائمه معصومين عليهم‌السلام مى‌باشد كه در طى سه بحث بيان شده است. ابتدا ديدگاه شيعه را دالّ بر استحباب آن بيان، سپس شرعيت آن را با استناد به آيات قران كريم اثبات مى‌كند و در پایان نيز به ردّ ادله وهابيت مى‌پردازد.
- در ادامه پاسخ به شبهات، به "نماز به سوى قبر" پرداخته و با ردّ نظر ابن تيميه، روايات را ناظر به كراهت و ثواب كمتر مى‌داند.
- آخرين مسئله‌اى كه در كتاب به آن پرداخته شده "تخريب مساجد اطراف مراقد مشرفه" است كه همانند ديگر مباحث پس از بيان استدلالات آنها به نقد و ردّ آن مى‌پردازد.
- در بخش نهایى كتاب نيز نمونه‌هایى از افكار و اعتقادات وهابيت كه با اعتقادات مسلمين در تعارض بوده و مجوزى برای جنايات و هتك حرمت نسبت به ساير فرق اسلامى شده را بيان مى‌كند. از آن جمله است: ديار خود را ديار توحيد و ديار ديگر را ديار شرك دانستن، شرك محبت، انهدام ابنيه بر قبور و...
نسخه‌شناسى
اين نسخه در يكصد صفحه در سال 1397ق و به قطع وزيرى به چاپ سوم رسيده است.
منابع مقاله
متن و مقدمه كتاب.