مجموعه مقالات اجتماعی
| مجموعه مقالات اجتماعی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | تقی‌زاده داوری، محمود (نويسنده) |
| ناشر | شيعه شناسی |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1388ش - 1395ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | علوم اجتماعی - فلسفه - شیعه شناسی - مقالههای فارسی - قرن 14 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /ت7 م32 61/15 H |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مجموعه مقالات اجتماعی، نوشتۀ محمود تقی‌زاده داوری(متولد 1332ش) است. وی به تناسب رشته تحصیلی دانشگاهیش که دارای دکتری در رشتۀ فلسفۀ اجتماع، با گرایش فلسفه اجتماع مسلمين است، دیدگاه‌هایش را در موضوع‌های گوناگونی که مرتبط با رشتۀ تحصیلیش می‌باشد، در دو مجلد گردآوری کرده است. این رشته همان موضوعات حکمت عملی را پی می‌گیرد. حکمت عملی مجموعه آن بایدها و نبایدهایی است که بخشی به اخلاق، بخشی به سیاست و بخشی به تدبیر منزل برمی‌گردد.
نویسنده با همین زمینۀ مطالعاتی، مقاله‌هایش را ارائه داده است؛ مثلاً در بررسی اشتراکات و افتراقات در فلسفۀ اجتماع افلاطون و فارابی می‌گوید: اگرچه فارابی لفظ مدینۀ فاضله را از افلاطون وام گرفته است، ولی طراحی و تحلیل بخش‌های مختلف مدینۀ او تفاوتی چشمگیر با مدینۀ افلاطون دارد چراکه، از آموزه‌های سیاسی-اجتماعی شیعی و اسلامی نیز بهره‌مند است.[۱]
همینطور، نویسنده در گفتار مقایسۀ دانش اجتماعی فارابی و ابن خلدون، رویکرد اجتماعی فارابی را اندام‌واره و ایستا می‌داند ولی ابن خلدون به شیوه‌ای تحولی و پویا چرخش حیات اجتماعی و سیاسی انسان‌ها را از حالت بدوی تا اوج تمدن بشری شرح داده است.[۲]
وی در گفتار ارائه نظام‌واره‌ای احادیث اجتماعی، تلاش می‌کند تا احادیث اسلامی-شیعی مرتبط با حیات اجتماعی انسان و برخی از عوارض و لوازم این زندگی را در نظمی منطقی و نظام‌گون آنچنان‌که در ادبیات اجتماعی نوین –فلسفه اجتماع و جامعه شناسی- عرضه می‌شود، ارائه نماید.[۳]
او در بیان مقایسه فلسفه اجتماع بوعلی سینا و ابونصر فارابی از اینکه چرا ابن سینا فلسفه اجتماع –حکمت عملی- را به طور شایسته بسط نداد، می‌گوید: شرایط سیاسی، فکری و مذهبی عصر ابن سینا عامل تعیین کننده‌ای در این زمینه بوده است.[۴]
نویسنده در مقالۀ جایگاه مرتضی مطهری در تاریخ فلسفه اجتماع، او را آغازگر بحث در این دانش -حکمت عملی- می‌داند که آن را با کتاب جامعه و تاریخش به طور جامع و تفصیلی بسط داده است. نویسنده در دوازده مقالۀ دیگر از همین دریچه حکمت عملی به مباحث پرداخته است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.