رشف الالحاظ في کشف الالفاظ
| رشف الالحاظ في کشف الالفاظ | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | الفتي تبريزي، حسين بن احمد (نویسنده) مایل هروی، نجیب (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | رشف الالحاظ في کشف الالفاظ: فرهنگ نمادهاي عرفاني در زبان فارسي فرهنگ اصطلاحات استعاري صوفيه |
| ناشر | مولي |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1404ق. = 1362ش. |
| چاپ | چاپ يکم |
| شابک | 964-5996-30-9 |
| موضوع | تصوف - واژه نامه‌ها تصوف - اصطلاحها و تعبيرها |
| زبان | فارسي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف7ر5 / 274/3 BP |
رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ با عنوان فرعی «فرهنگ اصطلاحات استعاري صوفيه» و عنوان کامل «رشف الالحاظ في کشف الالفاظ: فرهنگ نمادهاي عرفاني در زبان فارسي» اثری است یک جلدی به زبان فارسی از شرف الدين حسين بن الفتي تبريزي با موضوعات تصوف و واژه‌نامه‌ها. نویسنده در این اثر اصطلاحات و تعبیرات صوفیه را در قالب فرهنگ‌لغتی حاوی اصطلاحات استعاری آنان گرد آورده است. اثر با تصحیح و توضیحات نجیب مایل هروی به چاپ رسیده.
واژه‌نامه اصطلاحات صوفیه شامل دو بخش و دو گونه اصطلاحی تواند بود: الف: واژه‌نامه اصطلاحات غیر استعاری(غیر سمبولیک) ب: واژه‌نامه اصطالاحات استعاری(سمبولیک) اصطلاحات غیر استعاری بیشتر در کتب و مؤلفات منثور صوفیه استعمال داشته، و باید که مفاهیم دقیق و سیر تاریخی آنها را از متون معتبر مزبور استخراج و استنباط کرد و اصطلاحات استعاری صوفیه بیشتر در آثار منظوم آنان آمده، و نیز بایسته است که بر اساس همین متون بررسی و تتبع شود.[۱]
پیش از الفتی نیز کتابهای دیگری مانند «اوراد الاحباب و فصوص الآداب» یا «گلشن راز» درباره اصطلاحات صوفیه نگاشته شده است و شرف الدین حسین بن احمد الفتی تبریزی در قرن هشتم، رساله رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ را تألیف کرده و تعریف و تفسیر سیصد اصطلاح استعاری صوفیه را به اختصار بیان داشته است.[۲] نام این کتاب مورد اختلاف نسّاخ و کتّاب بوده است. در نسخه‌های موجود از این رساله، نام آن به صورتهای شرح الالفاظ، اصطلاحات صوفیه، ریف الالحاظ و شرح الالفاظ آمده است ولی در دیباچه نسخه‌های کهن‌تر و در ایضاح المکنون نام این رساله رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ ذکر شده است.[۳]
پانویس
منبع مقاله
مقدمه کتاب.