یثربی، سید یحیی
| نام | یثربی، یحیی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1321ش |
| محل تولد | روستاى چراغ‌تپه سفلى از توابع تکاب، استان آذربایجان غربی |
| رحلت | |
| اساتید | علامه طباطبایى |
| برخی آثار | ترجمه و شرح الهیات نجات شیخ الرئیس ابوعلی سینا |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06745AUTHORCODE |
سید یحیى یثربى (متولد 1321ش)، استاد تمام در رشته فلسفه و کلام اسلامی و عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی تهران، استاد نمونه سال 1383
ولادت
در سال 1321ش در روستاى چراغ‌تپه سفلى از توابع تکاب در آذربایجان غربى متولد شد.
تحصیلات
تحصیلات ابتدایى را در مدارس سنتى روستا (مکتب) نزد نزد عزیزالله خسروی زنجانی از سال 1330 تا 1337 فراگرفت و سپس براى تحصیل در حوزه علمیه رهسپار زنجان شد و به تحصیلات علوم مقدماتی علوم اسلامی (صرف و نحو و منطق) پرداخت.
سپس به قم عزیمت کرد و دوره تکمیلى تحصیلات خود را از سال 1337 تا 1346 نزد استادان بزرگى چون علامه طباطبایى، حسینعلی منتظرى و جعفر سبحانى به پایان برد.
مباحث اصلى این دوره از تحصیلات وى شامل الهیات، فلسفه و عرفان بود که تأثیر مهم و بزرگى در زندگى و تفکر علمى‌اش برجاى گذاشت. یثربى سپس به تحصیلات دانشگاهى پرداخت و موفق به اخذ دکتراى فلسفه و حکمت اسلامى شد. این دوره از دانش خود را در سال‌هاى 1346 تا 1360 در دانشگاه الهیات دانشگاه تهران گذراند.
ضمن این که از سال 1350 تا 1361 در دبیرستان‌ها و مراکز تربیت معلم شهرهاى زنجان، بوکان و شاهین دژ مشغول تدریس بود، از سال 1362 هم در گروه فلسفه دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز آغاز به کار کرد و 10 سال به تدریس در این دانشگاه ادامه داد.
این فعالیت سال‌ها ادامه داشت تا این که سال 1377 در گروه فلسفه دانشکده ادبیات دانشگاه علامه طباطبایى به تدریس مشغول شد که تاکنون این فعالیت ادامه دارد. وى علاوه بر تدریس در مراکز مهم دانشگاهى، سمت‌هاى اجرایى متعددى را برعهده داشته است.
از جمله این سمت‌ها رئیس گروه فلسفه دانشگاه تبریز از سال 1367 تا 1372، رئیس دانشکده الهیات دانشگاه تربیت معلم تبریز از سال 1370 تا 1372، رئیس دانشگاه کردستان از سال 1373 تا 1377، و رئیس پژوهشکده حکمت و فلسفه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامى از سال 1378
آثار
آن‌گونه که اشاره شد، ویژگى دکتر یثربى در تعدد و تنوع آثار اوست. این آثار را مى‌توان به بخش‌هاى مختلفى چون: کتاب‌هاى علمى و تحلیلى، مقاله‌هاى پژوهشى، رمان‌ها، سفرنامه‌ها و... متمایز کرد.
از میان آثار علمى ایشان، «عرفان نظرى» با وجود این که سال‌ها از چاپ آن مى‌گذرد، هنوز هم در زمینه آموزش عرفان بهترین و جامع‌ترین کتاب است. «آب طربناک» عنوان دیگر اثر مهم او درباره نکات عرفانى دیوان حافظ مى‌باشد.
اثر دیگر وى، به نام «ماجراى غم‌انگیز روشن‌فکرى در ایران» کتابى است که در آن تلاش نویسنده بر این نکته صرف شده است که جامعه ما را با جامعه غرب از لحاظ اصول و مبانى جریان روشن‌فکرى جدید مقایسه کند.
خودکامگى و فرهنگ، تاریخ تحلیلى انتقادى فلسفه اسلامى، قلندر و قلعه، محمد پیام‌آور صلح و اندیشه، فلسفه عرفان: تحلیلى از اصول و مبانى و مسائل عرفانى، عرفان نظرى: تحقیقى در سیر تکاملى و اصول و مسائل تصوف، عیار نقد: نقدى بر هستى‌شناسى و معاد ملاصدرا، فلسفه امامت: تحلیل فلسفى شخصیت و اصواف امامان، فلسفه مشاء: گزارشى از فلسفه مشاء همراه با گزیده‌اى از متون و عیار نقد: بررسى نقد پنج مسأله بنیادى در فلسفه اسلامى، از دیگر آثار ایشان مى‌باشد.
وى براى نقد اهمیت ویژه‌اى قائل است و تصمیم دارد یک دوره معرفت‌شناسى، منطق و فلسفه‌هاى مضاف اسلامى را نقد کند و علاوه بر ادامه دادن کار نقد و بازسازى فلسفه اسلامى، قصد انجام دو کار بزرگ را هم دارد؛ یکى نوشتن تفسیر یک جلدى و جامع اما مختصر و مفید از قرآن کریم و دیگرى نوشتن رمانى درباره زندگى حضرت على(ع).