بدوی، امین عبدالمجید
| نام | امین عبدالمجید بدوی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 14ق /20م |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07934AUTHORCODE |
امین عبدالمجید بدوی (1325ق-1418ق)، پژوهشگر و دانشیار فارسی دانشگاه عین شمن مصر که دکترای زبان و ادبیات فارسی را در سال 1335ش، از دانشگاه تهران گرفت و ترجمه «قابوس‌نامه»، از جمله آثار اوست.
تولد
امین عبدالمجید بدوی در سال 1325ق، در شهر جیزه متولد شد.
تحصیل و تدریس
وی پس از تحصیل در مکتب‌خانه و مدرسه ابتدایی سلطان حسین، پیش از بیست‌سالگی، یک سفر کاری را آغاز کرد و به‌عنوان معلم در چندین مدرسه در مرکز مصر علیا (استان منیا) کار کرد. سپس به کار در امور مالی (همچنین در مصر علیا) پرداخت و در این مرحله به تحصیل بازگشت، تا اینکه در سال 1948م، از دانشکده ادبیات (دانشگاه فؤاد اول/ قاهره) فارغ‌التحصیل شد. پس از آن دیپلم زبان‌های شرقی را گرفت که سفر به ایران و تحصیل دکترایش را در پی داشت[۱].
او در سال ۱۳۳۵ش/1956م، به دعوت دانشگاه تهران به مدت دو سال در دانشکده ادبیات این دانشگاه تحصیل کرد و با نوشتن پایان‌نامه‌ای به‌عنوان بحث درباره «قابوس‌نامه» زیر نظر دکتر محمد معین، موفق به دریافت درجه دکتری زبان و ادبیات فارسی گردید. او سپس کتاب «قابوس‌نامه» را با رساله‌ای درباره این کتاب و شرح زندگانی مؤلف آن انتشار داد[۲].
عبدالمجید بدوی همچنین در سال 1962م، دکترای دیگری از دانشگاه قاهره گرفت. وی چندین سمت اداری را در مؤسسات آموزشی قاهره برعهده داشت و همچنین به تدریس زبان فارسی در دانشگاه عین شمس پرداخت.
ترجمه
بدوی هفت کتاب از فارسی به عربی ترجمه کرد که مهم‌ترین آنها عبارتند از: «جنة الورد» که ترجمه عربی «گلستان» سعدی است و کتاب «سندباد الحكيم» که ترجمه «سندبادنامه» است و کتاب «من روائع القصص في الأدب الفارسي». کتاب‌هایی نیز به زبان فارسی در ادبیات و دستور زبان دارد.
شعر
وی دارای پنج دیوان (نسخه خطی) است: حصاد المشيب، هشيم الحصاد، هشيم الهشيم، حب الحصيد، دموع وشجن. همچنین دارای چندین قصیده منتشرشده در مجله ایرانی «الإخاء» است. او در شعر خود از اغراض مختلف شعری، چون مدح، هجو، وصف و غزل استفاده می‌کرد. در شعر او، مرثیه فراوان است؛ به‌ویژه درباره اساتیدش، همچون: «شیخ امین الخولی» و هم‌ردیفانش. او در اشعار خویش افزون بر استحکام تعابیر، مشتاق صید واژگان فارسی است. اشعار دینی او از اشتیاق وی به تصوف و گرایش عرفانی او و علاقه‌‌اش به شعرای صوفی ایرانی حکایت دارد[۳].
وفات
وی در سال 1418ق/1997م، در قاهره درگذشت.
آثار
- قابوس‌نامه (ترجمه با همکاری صادق نشأت)، ۱۹۵۶م؛
- القصة في الأدب الفارسي؛
- درباره قصه‌های منثور و منظوم فارسی از عصر رودکی تا جامی، ۱۹۶۴م؛
- الأمير بختيار (ترجمه بختیارنامه به زبان عربی)، ۱۹۷۱م؛
- تاریخ بخارای نرشخی (ترجمه با همکاری نصرالله مبشر الطرازی)[۴]؛
- سنجشی بین شاهنامه فردوسی و دو منظومه ایلیاد و ادیسه همر[۵].
پانویس
منابع مقاله
- بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار، به تاریخ 23/9/1399، به آدرس اینترنتی:
- مؤسسة عبدالعزيز سعود البابطين الثقافية، به تاریخ 24/9/1399، به آدرس اینترنتی:
- عبدالمجید بدوی، امین، «سنجشی بین شاهنامه فردوسی و دو منظومه ایلیاد و ادیسه همر»، ترجمه احمد محمدی، پایگاه مجلات تخصصی نور، الدراسات الأدبية، خريف 1964 وشتاء 1965، السنة السادسة، العدد 3 و 4، به آدرس اینترنتی:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/415993