میرجهانی طباطبایی، سید محمدحسن
| نام | میرجهانی طباطبایی، سید محمدحسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | طباطبایی، سید محمدحسن
میر ج‍ه‍ان‍ی، حسن میر ج‍ه‍ان‍ی ج‍رق‍وی‍ه‌ای، م‍ح‍م‍د حسن میرجهانی ج‍رق‍ویی، محمدحسن طباطبایی، محمدحسن بن علی طباطبایی محمدآبادی، محمدحسن |
| نام پدر | میر سید علی |
| متولد | 22 ذیقعده سال 1319ق برابر با 1280 ش |
| محل تولد | جرقویه اصفهان |
| رحلت | 1371 ش یا 1413 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | البکاء للحسین علیه‌السلام: در ثواب گریستن و عزاداری بر حضرت سید الشهدا(ع) و وظایف تعزیه‌داری |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02838AUTHORCODE |
سید محمدحسن طباطبایی اصفهانی معروف به میرجهانی، فقیه، مجتهد، محدث، استاد سطوح عالی حوزه، خطیب
ولادت
سید محمدحسن فرزند میر سید علی، نسبش به امام حسن مجتبی(ع) می‌رسد، او در 22 ذیقعده سال 1319ق در جرقویه سفلی از توابع استان اصفهان متولد شد.
تحصیلات
او پس از طی دوران طفولیت و کودکی در سن پنج سالگی وارد مکتب شده و در هفت سالگی تمام قرآن مجید را به انضمام کتب فارسی فرا گرفت. سپس به یادگیری مقدمات زبان عربی اعم از صرف و نحو پرداخت و قسمتی از کتاب سیوطی را نزد یکی از فضلای روستای محل سکونت خود فرا گرفت. بعد از آن برای ادامه تحصیل وارد حوزه علمیه اصفهان شده و در مدرسه صدر بازار ساکن گشتند.
در اصفهان از محضر بزرگانی هم چون عالم فرزانه آقای شیخ محمدعلی حبیب آبادی و آقای شیخ علی یزدی بهره برده و به فراگیری فقه، اصول و منطق اهتمام ورزیدند. سپس سطوح وسطی و عالیه را در خدمت مرحوم حجت‌الاسلام شیخ محمدرضا رضوی خوانساری و میرزا احمد اصفهانی و آیت‌الله محمدعلی فتحی دزفولی و آیت‌الله حاج سیدابوالقاسم دهکردی به پایان رسانیدند.
ایشان در درس خارج آیات عظام میرزا محمدرضا مسجد شاهلی و آخوند ملاحسین فشارکی نیز حاضر می‌شدند.
در سال 1364ق برابر با 1305ش با اجازه پدرشان راهی نجف اشرف گردیده و در آن دیار عالم پرور از وجود مبارک اساتید ارجمندی چون آیت‌الله رجایی ، حاج شیخ عبدالله مامقانی (صاحب رجال) و آیت‌الله آقا ضیاء الدین عراقی بهره مند شدند.
جنبه والای روحانی و اخلاقی و شخصیت علمی علامه میرجهانی باعث شد از جمله یاران خاص مرجع اعلی آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی گردند و در مسجد شیخ طوسی از انفاس قدسی آن بزرگوار استفاده نمایند، تا جاییکه، در مدت اقامت در نجف، نوشته ها و امور مالی آیت‌الله اصفهانی در دست علامه میرجهانی قرار داشت.
آیت‌الله میرجهانی پس از چندی، بار دیگر به اصرار پدرشان با کوله باری از علم و فضیلت معنوی به اصفهان بازگشتند.البته سکونت دوباره ایشان در اصفهان همزمان با اواخر عمر پدر برزگوارشان گشته بود و مدتی پس از فوت پدر، علامه راه مشهد را در پیش گرفتند و حدود هفت سال هم جواری با آقا علی ابن موسی الرضا (صلوات‌الله علیه) را اختیار نمودند.
علامه میرجهانی در ادامه فعالیتهای علمی خود در مشهد مقدس، به تصحیح نسخ خطی قدیمی موجود درکتابخانه آستان قدس رضوی و تألیف و تصنیف وتدریس اشتغال داشتند.
محل اصلی فعالیتشان در مشهد، دو حجره در صحن عتیق بوده است. گویا وضعیت آب و هوای مشهد با مزاج ایشان سازگاری نداشته و در نهایت پس از هفت سال به تهران نقل مکان می‌کنند.
علاقه وافر او به اهل‌بیت و بخصوص امام عصر سبب شد آثاری درباره علائم ظهور و همچنین انساب سادات تدوین كند.
اساتید
از استادان وی می‌توان به مامقانی صاحب كتاب تنقیح الرجال، مرحوم حاج آقا حسین قمی، مرحوم نخودكی اصفهانی، سید عبدالهادی شیرازی، آقا ضیاء عراقی، آخوند محمدحسین فشاركی و معلم حبیب آبادی اشاره كرد.
وفات
میرجهانی در سال 1413 قمری مطابق 1371 شمسی در اصفهان درگذشت.
آثار
برای وی بیش از 50 اثر شمرده‌اند كه برخی از این آثار عبارتند از: تفسیر ام الكتاب، ذخیرة المعاد در ادعیه، روایح النسمات شرح دعای سمات، شهاب ثاقب در رد برخی مذاهب، كشكول گنج رایگان، مصباح البلاغه در مستدرك نهج‌البلاغه نوائب الدهور در علائم ظهور.
وابسته‌ها
مصباح البلاغة فی مشکاة الصیاغة
البکاء للحسین علیه‌السلام: در ثواب گریستن و عزاداری بر حضرت سید الشهدا(ع) و وظایف تعزیه داری
روایح النسمات: در شرح دعای سمات
مصباح البلاغة المعروف مستدرکات نهج‌البلاغة
جنة العاصمة در تاریخ ولادت و حالات حضرت فاطمه(س)
گزیده دیوان حیران (اشعاری زیبا پیرامون حضرت بقیة الله(عج) به همراه زندگینامه و تشرفات
البکاء للحسین علیه‌السلام، در ثواب گریستن و عزاداری بر حضرت سید الشهداء(ع) و وظایف تعزیه داری
الدرر المکنونة فی الامامة و الامام و صفاته الجامعة نتائج فکری الفاتر و طبعی القاصر و بقلم العاثر
داستان فکاهی، یا، مختصر کتاب ابصار المستبصرین