سخاوی، محمد بن عبدالرحمن

نام	سخاوی، محمد بن عبدالرحمن
نام‎های دیگر	س‍خ‍اوی‌، ش‍م‍س‌ال‍دی‍ن‌ م‍ح‍م‍د ش‍م‍س ‌ال‍دی‍ن‌ ال‍س‍خ‍اوی
نام پدر	عبدالرحمن
متولد	831ق
محل تولد	قاهره
رحلت	902ق یا 1497 م
اساتید	ابن حجر عسقلانی
برخی آثار	الضوء اللامع لأهل القرن التاسع التبر المسبوك في ذيل السلوك البلدانیات التحفة اللطيفة في تاريخ المدينة الشريفة الإعلان بالتوبیخ لمن ذمّ التاریخ الذیل علی رفع الإصر أو بغیة العلماء و الرواة
کد مؤلف	AUTHORCODE00455AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، سخاوی (ابهام زدایی) را ببینید.

شمس‌الدين محمد بن عبدالرحمن السخاوى (831-902ق)، مورخ، محدث و مفسر، ادیب، عالم بزرگ شافعی مذهب مصری

ولادت

ریشهٔ خانوادگی‌اش از سخا (کفر الشیخ) بود اما زادگاه خودش قاهره، در ژانویه ۱۴۲۸/ ربیع‌الاول ۸۳۱ق بود. او از جمله مورخيّن بزرگ اسلامى است كه از جمله مهمترين اشتغالاتش در طول هفتاد و يك سال زندگى، پرداختن به تاريخ بوده است و از همين رو در رشته خود از موقعيّت قابل توجهى برخوردار مى‌باشد.

تحصیلات

از ابن حجر عسقلانی دانش آموخت و از شاگردان برجسته‌اش به شمار می‌رفت. پس از درگذشت استادش، به شهرهایی از مصر سفر کرد؛ سپس به شام و حجاز بارها رفت: بار نخست در ۸۷۰ حج گذارد، بار دوم در ۸۸۵ق، بار سوم در ۸۹۶ق. تا سال ۸۹۸ق در مکه بماند.

وفات

در سال 902ق/ 1497م در مدینه وفات يافته است.

محی‌الدین عبدالقادر بن شیخ بن عبدالله عیدروسی در تاريخ النور السافر عن أخبار القرن العاشر در ذکر وفات ایشان می‌نویسد: در سال 902ق، در بیست‌وهشتم شعبان، شیخ ابوعبدالله، شمس‌الدین محمد بن عبدالرحمن بن محمد بن ابی‌بکر بن عثمان بن محمد سخاوی، در حالی که مجاور مدینه بود، در سن 71 سالگی وفات یافت و روز بعد، بعد از نماز صبح، در روضه شریفه نبوی، بر وی نماز خوانده شد و در قبرستان بقیع، دفن گردید. او در ربیع‌الاول سال 831ق، به دنیا آمد و در کودکی، قرآن را حفظ کرد و سپس به حفظ المنهاج الأصلي، الفیه ابن مالک، نخبه، الفیه عراقی، شرح نخبه، غالب شاطبیه و مقدمه شاوی در عروض، پرداخت^[۱].