اصفهانی، حسن بن عبدالله
حسن بن عبدالله لغذه اصفهانی (متوفی 210ق)، از دانشمندان و ادبای اصفهان، از شاگردان زجاج و باهلی و از معاصران اصمعی و دینوری است.
دوران زندگی و جایگاه علمی
ابوعلی حسن بن عبدالله لُغذَه (یا لکذه یا لذکه)، از شاگردان زجاج و باهلی و از مصاحبان و معاصران اصمعی، کرمانی و ابوحنیفه دینوری بوده و در عصر خویش در عراق از حیث مقام علمی و ادبی کم‌نظیر بوده است[۱].
وفات
وی در سال 210ق، وفات یافت[۲].
آثار
- التسمية؛
- خلق الإنسان؛
- خلق الفرس؛
- دیوان اشعار؛
- الرد علی «ابن قتيبة» في غريب الحديث؛
- الصفات؛
- مختصر النحو؛
- النوادر؛
- نقض علل النحو؛
- الهشاشة و البشاشة؛
- الرد علی الشعراء؛
- بلاد العرب؛ و...[۳].
پانویس
منابع مقاله
- مهدوی، سید مصلح‌الدین، «اعلام اصفهان»، اصفهان، سازمان فرهنگی - تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1387.
- حمد جاسر، مقدمه کتاب «بلاد العرب»، اثر حسن بن عبدالله اصفهانی، با تحقیق حمد جاسر و صالح العلی، ریاض، منشورات داراليمامة للبحث و الترجمة و النشر، 1388ق/1968م.