تهرانی، حسن سعید
| نام | سعید، حسن |
|---|---|
| نامهای دیگر | آی‍ت‌ال‍ل‍ه سعید
سعید تهرانی، حسن |
| نام پدر | حاج ميرزا عبدالله |
| متولد | 1298ش |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 1374 ش یا 1416 ق |
| اساتید | سيد محسن حكيم |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02596AUTHORCODE |
حسن سعيد (1298-1374ش)، فقیه، اصولی، استاد، تألیف، چاپ و نشر کتاب‌های دینی و تأسیس بنای کتابخانه و مدرسه چهل‌ستون و گنجینه قرآن
ولادت
به سال 1338ق (1298ش) در تهران ديده به جهان گشود. جد وى، ميرزا مسيح مجتهد تهرانى استرآبادى (1193- 1263ق) از جمله فقهاى بزرگ بود كه رهبرى قيام مردم تهران در سال 1244ق برضد سياستمداران روس را به عهده داشت. پدر وى، آيت‌الله حاج ميرزا عبدالله نيز از علماى طراز اول تهران بود. دوران كودكى و نوجوانى را زير نظر پدرش گذراند.
تحصیلات
او با توصيه پدر و بر حسب ذوق درونى و استعداد ذاتى، علوم مقدماتى را در حوزه‌هاى علميه تهران آموخت. در سال 1342ق به قم هجرت كرد و در مكتب آيت‌الله حائرى و حاج شيخ ابوالقاسم كبير حاضر شد. آن‌گاه راهى حوزه مقدسه نجف اشرف شد و از محضر علماى اين حوزه نيز بهره برد. اساتيد وى عبارتنداز: آيات عظام سيد محسن حكيم، سيد ابوالقاسم خويى و حسين بن على بن حسين حلى.
در سال 1356ق و پس از رحلت آيت‌الله حائرى، به تهران بازگشت و به اقامه نماز جماعت، تدريس و انجام وظايف دينى، شرعى و اجتماعى پرداخت. با بازگشت به تهران، براى جلوگيرى از تبليغات مسموم كه مغزهاى جوانان را در زمان رژيم طاغوت به سوى خود جلب مى‌كرد، مدرسه‌اى در كنار مسجد بنا كرد كه از سال 1386ق دوره‌هاى تحصيل در آن آغاز شد. او از بهترين مدرسان تهران و قم و اساتيدى چون حاج آقا نقوى و آيت‌الله سبحانى دعوت كرد تا طلاب جوان و نيروهاى دانشگاهى را با مبانى اسلام آشنا كنند.
وى با طلاب و دانشجويان چون پدرى دلسوز رفتار مى‌كرد و براى اين‌كه جوانان متوجه نيروى پرقدرت خود گردند، مجله‌اى تحت عنوان «بررسى جوانان درباره مسائل اسلامى» به راه انداخت كه خود جوان‌ها، خصوصا طلاب و دانشجويان، با همكارى برخى اساتيد، به نام خود مقاله تهيه می‌كردند. متأسفانه در شماره ششم آن كه آيت‌الله شهيد مطهرى نيز مقاله عالمانه‌اى مرقوم داشته بود، مجله توقيف شد و از آن پس انتشار نيافت.
انتشار وسيع و گسترده مسائل اسلامى به صورت نشريات متعدد و به زبان‌هاى مختلف براى كشورهاى آسيايى، آفريقايى، اروپايى و خاور دور، از ديگر فعالیت‌های او در جهت ارائه سيماى تشيّع به جهانيان بود كه با استقبال بى‌حدّ روبرو شد.
وى در زمره عالمان سخت‌كوش و دانشوران دردشناسى است كه عمر با بركت خود را وقف تحصيل علم و معرفت، گسترش دين و دفاع از حريم تشيع كرد. او عطش انسان‌هاى تشنه حق را كه در اقصى نقاط عالم بودند، به خوبى درك مى‌كرد. با وجود كسالتى كه چندين سال متوالى دامنگيرش بود، مشكلات جهان اسلام را به خوبى احساس مى‌كرد.
وفات
این عالم ربانی سرانجام در 21 دی 1374 برابر با 18 شعبان 1416ق در سن 78سالگی پس از عمرى مجاهدت بى‌دريغ در مسير نشر فرهنگ تشيع، پس از تحمّل بيمارى، به ديدار معبود شتافت. پيكرش پس از تشييعى شكوهمند در تهران و قم، در قبرستان شيخان قم (حوالى مقبره ميرزاى قمى) به خاک سپرده شد.
آثار
ايشان بيش از چهل كتاب و مقاله در باب معارف اسلامى، قرآن و اهل‌بيت(ع)، به زبان عربى و فارسى نوشته كه فهرست اهم آثار وى به شرح ذيل است:
- الفقه فى تشريعة و تبيينه و استنباطه؛
- دماء ثلاثة (تقريرات بحث شيخ حسين حلّى)؛
- اصول فقه (تقريرات بحث آيت‌الله خويى)؛
- الرسول و الشيعة؛
- موسوعة المكاسب؛
- شيعتنا؛
- الرسول يحدثنا؛
- رسالة فى الولاية و لاضرر؛
- محاضرة حول الامام المهدى(عج)؛
- فاطمه دژ شكست‌ناپذير وحى؛
- حسين(ع) از ديدگاه وحى؛
- ترجمه نورالابرار من حكم اميرالمؤمنين(ع).