جزایری، سید نعمت‌الله

جزایری، نعمت‌الله بن عبدالله

نام	جزایری، نعمت‌الله بن عبدالله
نام های دیگر	ج‍زای‍ری‌، س‍ی‍د ن‍ع‍م‍ت‌‌ال‍ل‍ه ج‍زای‍ری‌ ش‍وش‍ت‍ری‌، ن‍ع‍م‍ت‌ال‍ل‍ه‌ س‍ی‍د ج‍زای‍ری م‍وس‍وی‌، ن‍ع‍م‍ت‌ال‍ل‍ه ‌ب‍ن‌ ع‍ب‍دال‍ل‍ه
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت	1080 هـ.ش یا 1112 هـ.ق یا 1701 م
اساتید
برخی آثار	رياض الأبرار في مناقب الأئمة الأطهار (علیهم السلام) / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده النور المبين فی قصص الأنبياء و المرسلين (قصص قرآن)؛ به ضمیمه زندگانی چهارده معصوم (علیهم السلام) / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده قصه‌های قرآن و انبياء / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
کد مولف	219

معرفى اجمالى:

«سيد نعمت‌الله جزايرى» معروف به سيد جزايرى، فرزند سيد عبدالله كه نسبش به دوازده واسطه به عبدالله بن امام موسى بن جعفر(ع) مى‌رسد، يكى از اعلام بزرگ شيعه در اواخر قرن يازدهم و اوايل قرن دوازدهم هجرى است.

وى در سال(1050ق) در قريه صباغيه از قراء جزاير متولد شد. وى در جزائر(جنوب) و فارس، مقدمات و قسمتى از سطوح فقهى را به پايان برد. سپس در دارالعلم اصفهان سالها از حضور اساتيد مختلف همچون محقق خوانسارى، محقق سبزوارى، حاج ميرزا رفيعا، علامه فيض و مخصوصاً علامه مجلسى بهره‌مند بود.

سيد جزائرى در فقه و حديث و روايات و تفسير و ساير علوم متداوله مهارت داشت. اكثر اصحاب تراجم علما، وى و خاندان و نياكان و نوادگان او را در رديف اعلام بزرگ شيعه ذكر كرده‌اند. قسمت زيادى از سنوات عمر او در اصفهان گذشت و خيلى با مرحوم علامه مجلسى مأنوس بود و در اكثر اوقات شبانه‌روز در محضر علامه همكارى صميمانه‌اى داشت. سيد در سنواتى كه علامه مشغول تدوين و تأليف بحار الانوار بود بهترين همدم و مددكار استاد بود. محدث قمى ضمن شرح مفصلى از حالات و مقامات او مى‌نويسد: «او در شب جمعه بيست‌وسوم شوال سال 1112 در قريه جايدر (جزائر) وفات نمود.