مزارات اهل البیت(ع) و تأريخها
| مزارات اهل البیت(ع) و تأريخها | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی جلالی، محمدحسین (نويسنده) |
| ناشر | مؤسسة الأعلمي للمطبوعات |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | مجلد1: 1995م , 1415ق, |
| موضوع | زيارتگاههاي اسلامي |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 262 /ح5م4 |
مزارات اهل البیت(ع) و تأريخها، اثر محمدحسین حسینی جلالی (معاصر)، کتابی است یک‌جلدی به زبان عربی با موضوع کلام و تاریخ اسلامی. نویسنده در این کتاب زیارتگاه‌ها و مساجد معروف کشورهای عراق، ایران، دمشق، اردن، قدس و مصر را ذکر کرده است.
ساختار
کتاب دارای مقدمه مؤلف و محتوای مطالب در سه فصل است. از جمله منابع کتاب می‌توان به إثبات الوصية مسعودی، أخبار الزینبات عبیدی، إرشاد شیخ مفید، الإستيعاب ابن عبدالبر، أعلام الوری طبرسی، أعیان الشيعة امین، تذکرة الخواص سبط ابن جوزی، تفسیر امام حسن عسکری(ع)، تهذيب الأحكام شیخ طوسی، توحيد صدوق، سنن ابن ماجه و... اشاره کرد.
گزارش محتوا
نویسنده در ابتدای کتاب می‌نویسد:
زیارتگاه‌های اهل‌بیت(ع) محل آموزش‌های مذهبی و عبرت گرفتن از تاریخ و جهاد با نفس و مال و فداکاری در راه خدا به‌حساب می‌آید. نصوص زیارات مأثور را می‌توان سلسله درس‌هایی که دربردارنده مهم‌ترین نقاط بارز حیاتِ زائر، و التزام او به برخی اصول است، به‌حساب آورد. با توجه به اهداف اسلامی که این زیارتگاه‌ها نماد آن هستند، نویسنده فصلی را به «شرح الأربعين النبوية» که در سال 1395ق چاپ شده، ضمیمه کرده است. او سپس مناسب دیده است که این مطلب را با مطالبی که با این موضوع مناسبت دارد گسترش دهد و آن را به چند فصل درباره زیارت، نگاه اجمالی به نوع زندگی زائر، متن زیارات و... برساند و به‌صورت کتابی جداگانه چاپ کند؛ حاصل این طرح، کتاب حاضر است. نویسنده توضیحش درباره کتاب را با این دعا به پایان رسانده است؛ امیدوارم که این صفحات بتواند، گوشه‌ای از نقش بزرگی که اهل‌بیت(ع) از بذل اموالشان در راه خدا در تاریخ اسلام برای آن در راه خدا انجام داده‌اند و با آبیاری درختان اسلام با خون‌هایشان به پایان رسانده‌اند، را نشان دهد[۱].
نویسنده فصل اول را به مشروعیت زیارت و زیارت‌نامه اختصاص داده و در ضمن آن به شبهاتی که دراین‌باره وارد شده پاسخ می‌دهد. در ذیل این بخش، مباحث مرتبط با بنای قبور نیز مطرح شده است.
در فصل دوم اماکن زیارتی معرفی شده است که شامل اماکن زیارتی حجاز، عراق، ایران، شام (دمشق)، اردن، قدس و مصر می‌شود.
در فصل سوم به زیارت‌نامه‌های منصوص اشاره می‌شود. در این بخش، کیفیت و متن زیارت‌نامه‌ها را بیان شده است.
در بخشی از کتاب در توصیف مسجد سهله می‌خوانیم: مسجد سهله مسجدی قدیمی است که در نزدیکی کوفه در سمت شمال غربی آن قرار گرفته است و تقریباً 2 کیلومتر از مسجد کوفه فاصله دارد. بر روی این مسجد اصلاحات و تعمیرات فراوانی انجام شده و ائمه(ع) آن را ستوده‌اند. امام باقر(ع) فرمودند: خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرده مگر اینکه در مسجد سهله نماز گزارده است، و عدل الهی(یعنی امام زمان عج) از آن ظهور می‌کند و در آن ستونی وجود دارد که سایر ستون‌ها پشت سر آن هستند. این مسجد، منزلگاه انبیاء و اوصیاء و صالحین است. امام صادق(ع) نیز درباره آن فرمودند: هیچ غمگینی(مکروب) نیست که به مسجد سهله آمده و در آن دو رکعت نماز بین نماز مغرب و عشاء بخواند و خداوند را بخواند (دعا کند) مگر اینکه خداوند غمش را برطرف می‌سازد. امام سجاد(ع) نیز فرمودند: کسی که دو رکعت نماز در مسجد سهله بخواند، خداوند دو سال به عمرش اضافه می‌کند. در روایتی از امام صادق(ع) نیز این مسجد، خانه ادریس نبی دانسته شده که در آن خیاطی می‌کرد... .[۲]
از اعمال این مسجد این است که در شب چهارشنبه پس از نماز مغرب به آنجا رفته و برای رفع حوائج دو رکعت نماز گزارده و پس از نماز این دعا را بخواند: «أنت الله لا إله إلا أنت مبدىء الخلق و معيدهم، و أنت اللّه لا إله إلا أنت خالق الخلق و رازقهم، و أنت اللّه لا إله إلا أنت القابض الباسط، و أنت اللّه لا إله إلا أنت مدبر الأمور، و باعث من في القبور، أنت وارث الأرض، و من عليها أسألك باسمك المخزون المكنون الحي القيوم، و أنت اللّه لا إله إلا أنت عالم السر و أخفى، أسألك باسمك الذي إذا دعيت به أجبت و إذا سئلت به أعطيت، و أسألك بحقك على محمد و أهل بيته، و بحقهم الذي أوجبته على نفسك أن تصلي على محمد و أهل بيته، و أن تقضي لي حاجتي الساعة الساعة يا سامع الدعاء، يا سيداه، يا مولاه، يا غياثاه، أسألك بكل اسم سميت به نفسك، أو استأثرت به في علم الغيب عندك أن تصلّي على محمد و آل محمد، و أن تعجل فرجنا الساعة يا مقلب القلوب و الأبصار يا سميع الدعاء».[۳]
وضعیت کتاب
کتاب به شهید ابوالهادی محمدتقی حسینی(تاریخ شهادت 1402 ه) تقدیم شده است.[۴] فهرست مطالب در انتهای اثر آمده است و فهرست منابع در انتهای آن.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.