روضة الواعظين (محقق فرجی و مجیدی)
| روضة الواعظين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فرجی، مجتبی (محقق)
مجیدی، غلامحسین (محقق) فتال نیشابوری، محمد بن احمد (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | روضة الواعظین و بصیرة المتعلمین روضه الواعظین و بصیره المتعظین |
| ناشر | دليل ما |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1381 ش یا 1423 ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-7528-80-9 |
| موضوع | اسلام - مسایل متفرقه
فتال نیشابوری، محمد بن احمد، - 508ق. - سرگذشت‌نامه فتال نیشابوری، محمد بن احمد، - 508ق. - وعظ وعظ - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | BP 10/5 /ف2ر9 1381 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
روضة الواعظين و بصيرة المتعظين نوشته فتال نيشابورى (م 508) و موضوع آن تاريخ و مناقب معصومين عليهم‌السلام و همچنين مواعظ و اخلاقيات (و به گفته خود مؤلف در اصول و فروع دين و زهد و مواعظ) است.
انگيزه نگارش
فتال در مقدمه آورده است كه از جوانى براى مردم مجالسى داشتم و به پرسش‌هاى آنان درباره اصول و فروع پاسخ مى‌دادم. سپس از من خواستند پند و اندرز و سخنان بازدارنده از گناه برایشان بگويم ولى آن را در كتابى جامع نيافتم لذا خود به اين كار اقدام كرده و به جمع‌آورى سخنان معصومين و اخبار آنان همت گماشتم كه خود كارى پر زحمت بود. اسناد اين روايات را هم حذف كردم زيرا براى اخبار رايج و مشهور، نيازى به ذكر اسناد نيست.
كتاب روضة الواعظين از هنگام تأليف مورد توجه قرار گرفته است و مورد استناد قرار گرفته است. اين كتاب يكى از منابع بحار الانوار به شمار مى‌رود. مؤلف تأكيد مى‌كند كه هيچ روايتى در اين كتاب نياورده مگر اينكه معناى صحيح و مطابق شيعه براى آن داشته است.
ساختار
اين كتاب شبيه كتاب‌هاى امالى، در 96 مجلس تنظيم شده است: سه مجلس در ماهيت عقل و برترى آن و معرفت خداوند، دو مجلس درباره نبوت، سپس مجالسى در خصوص اميرالمؤمنين(ع)، ايمان ابوطالب، فاطمه بنت اسد، حضرت زهرا(س)، از مجلس هفدهم تا سى و يكم شرح حال و مناقب ائمه اطهار و پس از آن فروع دين و مباحث اخلاقى است. اين مجالس به فراخور موضوع، گاه مفصل و گاه مختصر است. فتال در تنظيم مجلس‌ها، پيوستگى تاريخى را رعايت نكرده و برخى مباحث را هم طرح نكرده است مانند مغازى. بدين ترتيب مى‌توان گفت در چاپ دو جلدى، جلد نخست به زندگى ائمه و جلد دوم به مواعظ و سخنان آنان در موضوعات گوناگون اختصاص دارد.
منابع اين كتاب عبارتند از: كافى، كتب متعدد شيخ صدوق، كتب شيخ مفيد بخصوص امالى و ارشاد، كتب شيخ طوسى كه در غالب موارد عبارات آنان آمده و در مواردى تلخيص يا تلفيق شده است.
گاه به اشتباه اين كتاب به شيخ مفيد نسبت داده شده كه درست نيست. شايد نقل مستقيم بسيارى از مطالب ارشاد شيخ مفيد در آن يا نام شيخ مفيد بر نسخه‌اى از اين كتاب، سبب اين اشتباه شده باشد.