امامت در سنین کودکی
| امامت در سنین کودکی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رضوانی، علی‌اصغر (نويسنده) |
| ناشر | مسجد مقدس جمکران |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1386 ش |
| چاپ | 3 |
| شابک | 978-964-973-018-9 |
| موضوع | امامت
امامت - فلسفه محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 223 /ر6الف8 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
امامت در سنین کودکی اثر فارسى على‌اصغر رضوانى، از مجموعه كتب‌هاى «سلسه مباحث مهدویت» بوده كه به بررسى ادله و شبهات مطرح شده، پيرامون امامت و ولايت در كودكى پرداخته است.
ساختار
كتاب با تذكر دو نكته پيرامون اهميت ويژه‌اى كه مسأله امامت در ميان شیعیان داشته و شرايط سختى كه اين مكتب در انتخاب امام دارد، آغاز شده و مطالب در سه بخش ارائه گرديده است.
نويسنده ضمن ارائه ادله خويش بر اثبات صحيح بودن امامت در كودكى، از آيات و روايات به عنوان تأييد ادله خود استفاده كرده است.
گزارش محتوا
بخش اول، در چند فصل، به توجيه امامت و نبوت در كودكى پرداخته است:
- امامت و نبوت كودك در قرآن: نويسنده تأكيد دارد كه امامت، نبوت و ولايت در كودكى نه تنها امرى ناممكن نيست، بلكه قرآن آشكارا به اعطا كردن امامت و ولايت در سنين كودكى به برخى تصريح دارد مانند يحيى بن زكريا(ع) و عيسى بن مريم(ع).
- امامت كودك از ديدگاه تاريخى: كه به دو نمونه از امامت و رهبرى كودك، اشاره شده است: خلافت و وزارت امام على(ع) و جريان مباهله پيامبر(ص) همراه حسنين(ع).
- گسترش قدرت خداوند؛ نويسنده معتقد است، آن چه قدرت خداوند بر آن تعلق نمى‌گيرد، محال ذاتى و وقوعى است، نه عادى و خداوند قادر است در يك كودك، تمام شرايط رسالت و امامت را قرار دهد.
- رشد عقلى كودك؛ كه مؤلف اثبات مى‌كند براى رشد عقلى، سن معينى وجود ندارد.
- اطمينان شیعیان به امامت كودك كه نويسنده در پى اثبات اين مطلب است كه بر اساس شواهد تاريخى، مسئله عهده‌دارى امامت در كودكى، از حضرت جواد(ع) شروع شده است.
- اعتراف دشمنان و خلفاى معاصر به فضايل اخلاقى و كمالات معنوى امامان(ع) در سنين كودكى.
- نص بر امامت، توسط امام سابق كه يكى از راه‌هاى اثبات امامت است، به دو روش: نص عام و خاص.
دوم، به فضايل و كمالاتى كه در امام جواد(ع) و حضرت مهدى(عج) وجود داشته كه باعث يقين به امامت و ولايت ايشان در كودكى مى‌شود، اختصاص دارد.
سوم، به نقد و بررسى برخى شبهات مطرح پيرامون امامت در كودكى پرداخته است؛ از جمله:
- ممنوع بودن تصرف كودك در اموال
- امامت طفل در حالى كه تكليف ندارد.
- امامت در اختفا و...
در شبه‌اى مطرح شده است كه امامت طفل با قاعده لطف، سازگارى ندارد، زيرا لطف مقرب آن است كه خداوند هر عملى كه در راستاى اهداف خلقت براى رسيدن به كمال مؤثر است، انجام دهد و عطا كردن امامت به طفل، از آن جا كه مورد ترديد برخى از افراد خواهد شد، خلاف لطف است.
نويسنده در پاسخ چنين بيان مى‌كند كه گاهى لطف اقتضا مى‌كند كه امامت در كودكى باشد، زيرا هم مردم با آن امتحان مى‌شوند و هم گروهى به امامت او يقين پيدا مى‌كنند؛ زيرا ممكن كسى احتمال دهد كه امام فضايل و كمالات را در طول عمر، از ديگران كسب كرده باشد؛ ولى اين احتمال در امامت كودك وجود ندارد.
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده است.
پاورقى‌ها به ذكر منابع اختصاص دارد.
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.