وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة

    از ویکی‌نور
    وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة
    وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة
    پدیدآورانعشاقي اصفهاني، حسين (شارح) طباطبایی، محمدحسین (نويسنده)
    عنوان‌های دیگرنهاية الحکمة. شرح
    ناشرالمرکز العالمي للدراسات الاسلامية
    مکان نشرايران - قم
    چاپ1
    شابک964-7741-41-3
    موضوعطباطبايي، محمد حسين، 1281 - 1360. نهايه الحکمه - نقد و تفسير فلسفه اسلامی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة، به قلم حسین عشاقی اصفهانی، کتابی است به زبان عربی با موضوع حکمت اسلامی در شرح «نهاية ‎الحكمة» علامه سید محمدحسین طباطبایی.

    شارح، شرح مفید و روانی بر این اثر نوشته و در نگارش از شیوه‎ «قوله» استفاده کرده است؛ یعنی بخشی از متن را با این عنوان آورده و سپس در ذیل آن، به شرح و توضیحش پرداخته است؛ مثلا گفته: «قوله: لكنها ليست غيره...» و سپس در زیر این عبارت فرموده: یعنی محمولاتی که در فلسفه ثابت می‎شود، از سنخ وجود است؛ چون پیش از این گفته شد که اتصاف موجود به حالات غیر موجود، نشدنی است...[۱].

    «نهاية الحكمة»، از کتاب‎هایی است که در دوره سطح حوزه‎های علمیه خوانده می‎شود. انگیزه ناشر از نشر چنین شرحی، اصلاح و تکمیل نظام درسی حوزوی بوده است؛ مرکز جهانی علوم اسلامی، در این راستا اقدام به چاپ و نشر یک سری کتاب کرده که اثر حاضر نیز یکی از این موارد (مربوط به درس فلسفه) است[۲].

    خود نویسنده درباره هدف نگارش این شرح و وجه نام‎گذاری آن به چنان نامی، چنین می‎نگارد: از آنجا که این کتاب، به‎عنوان متن درسی در حوزه‎های علمیه و جز آن قرار داده شده و چنین به نظر آمد که ستاره‎های درخشان آن، برای رصدکنندگان، ناآشکار است، شرحی نمایانگر حقایق آن، بر آن نگاشتم و با اقتباس از قرآن کریم که می‎فرماید: وَ تَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ﴿الحاقة: 12﴾؛ «و گوش‎هاى شنوا آن را نگاه دارد» و فرمایش حضرت امیر(ع)، که در توصیف آل‎ محمد(ع)، عقل آنان را برای دریافت دین، «عقل وعایت و رعایت» (خرد گیرا، پویا و اندیشمند و نکته‎سنج و پایبند) خوانده، آن را «وعاية الحكمة في شرح نهاية الحكمة» نامیدم[۳].

    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ص15
    2. ر.ک: مقدمه مرکز جهانی علوم اسلامی، ص5-7
    3. ر.ک: مقدمه مؤلف، ص10

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها

    نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)