فریدة‌الاسلام کاشانی، علی
| نام | فریده الاسلام کاشانی، علی |
|---|---|
| نام های دیگر | کاشانی، علی |
| نام پدر | |
| متولد | 1309 هـ.ش |
| محل تولد | کاشان |
| رحلت | 1333 هـ.ش یا 1374 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مجمع الفرائد فی الأصول |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1657AUTHORCODE |
ولادت
شيخ على بن آقا محمدحسین معروف به فريدة الإسلام كاشانى در سال 1349 ه.ق. در شهر كاشان چشم به جهان گشود.
کسب علم و دانش
وی ايام كودكى را در كاشان گذرانيد و براى تحصيل دروس مقدماتى در سن 13 سالگى در سال 1362 ه.ق. به اصفهان رفت و در آنجا دروس ادبيات و بعضى از كتابهاى مرحلۀ سطح را از بزرگان و اعاظم آن شهر فرا گرفت.
پس از پايان اين مرحله به مشهد مقدس مشرف شده و در حدود چهار سال از محضر درس شيخ هاشم قزوينى استفاده نموده و سپس به قم هجرت نموده و از حدود سال 1366 از محضر درس حضرت آیت‌الله بروجردى و امام خمينى قدس‌سره و علامۀ طباطبايى در دروس فقه و اصول استفاده نموده‌اند. با توجه به اينكه آیت‌الله بروجردى در سال 1364 به قم وارد شدند و با توجه به اينكه تاريخ اتمام جلد اوّل كتاب نهاية الأصول (مباحث الفاظ) كه تقرير درس ايشان مى‌باشد در سال 1368 مى‌باشد و ايشان تا سال 1370 به تدريس اصول اشتغال داشته‌اند و پس از آن صرفا به تدريس فقه پرداخته‌اند مؤلف در سال 1368 در سن 19 سالگى در درس اصول ايشان شركت نموده و با توجه به استعداد قوى و عنايات الهى به تقرير درس ايشان پرداخته‌اند.
تدريس
از بارزترين خصوصيات فريدة الإسلام جديت او در تحصيل علوم حوزوى و استعداد قوى و علاقۀ او به يادگيرى مباحث فقهى و اصولى است به طورى كه به زودى در بين بزرگان علماى حوزه به بنان (مشهور) شناخته مى‌شد و در مشهد مقدس و قم به تدريس مرحلۀ سطح فقه و اصول پرداخت و در حلقۀ درس او بسيارى از شاگردان مستعد وارد گرديدند. وى در حدود سه سال به تدريس اين دروس مشغول بوده است.
سجاياى اخلاقى
شخصيت مورد بحث از علماى عامل و زاهد و پرهيزگار زمان خود و از علاقمندان و محبين اهل بيت عليهم‌السلام و ذاكرين خداوند در تمام حالات بوده است. او در گفتار خود، از دروغ و محرمات دورى مى‌كرد و دائما در حال جهاد با نفس و مخالفت با هواهاى نفسانى بود.او حلم را با علم و قول را با عمل آميخته و جز به آنچه عمل كرده بود امر نمى‌كرد و مصداق بارز مخالفا لهواه و مطيعا لأمر مولاه بود.
مقام علمى
فريدة الإسلام از كسانى بوده كه به مرتبۀ رفيع اجتهاد رسيده و بالاترين دليل بر آن بيان مطالب پيچيدۀ اصولى در اين كتاب مى‌باشد. با توجه به وسعت تتبع و اطلاعات وسيع بر نظريات بزرگان علم اصول و تقسيم‌بندى مستحكم مطالب كتاب مسلم است كه او به مرحلۀ استنباط احكام رسيده، همچنانكه بسيارى از فقهايى كه با آنها برخورد داشته به اين امر معترف بوده‌اند.
تأليفات
- منظومة في النحو (در مشهد چاپ شده است)
- منظومة في الأصول (ناتمام است)
- منظومة في الكلام (ناتمام است)
- تعليقه بر فرائد الأصول (از اول برائت تا اشتغال)
- رسالة في لباس المشكوك
- مجمع الفرائد في الأصول (در دو جلد)
كلمات ديگران دربارۀ او
در مقدمۀ ناشر به نقل از سيد عبدالكريم هاشمى بهشرى چنين آمده است: «فهو بغير شك كان من أولياء الله بين عباده الذين عظم الخالق في أنفسهم فصغر ما دونه في أعينهم و قد عاشرته زمنا طويلا فلم أر منه زلة و لا هفوة... كان ذاكرا للّه تعالى في سائر حالاته و كان مخالفا لهواه مطيعا لأمر مولاه محزون القلب مأمول الشر عفيف النفس، كان يمزج العلم بالحلم و القول بالعمل فكان بالغاً مرتبة الاستنباط و الغناء عن الاستشهاد باعتراف جملة من الفقهاء الذين قد خالطهم.»
وفات
در حاليكه مؤلف بيش از 25 سال نداشته و هيچگونه مريضى و ناراحتى نداشت در سفرى كه به رودسر براى گردش داشت پس از مدت كوتاهى اقامت در آن شهر، در محرم الحرام سال 1374 ه.ق. پس از به جاى آوردن نماز عشا بر اثر سكتۀ قلبى دار فانى را وداع گفت. بدن مطهر او به قم منتقل شده و به خاک سپرده شد.