فقیه سبزواری، سید محمدجواد
| نام | |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | آیت‌الله میرزا حسین فقیه سبزواری |
| متولد | 1309ش |
| محل تولد | مشهد مقدس |
| رحلت | 1384ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE AUTHORCODE |
آیت‌الله حاج سید محمدجواد فقیه سبزواری (1309-1384ش)، از مجتهدان، مدرسّان و فقیهان پر تلاش و اثر گذار حوزه علمیه مشهد در اواخر قرن چهاردهم و اوائل قرن پانزدهم هجری قمری؛ و سومین فرزند روحانی آیت‌الله حاج میرزا حسین فقیه سبزواری(1309-1386ق) و نوه آیت الله میرزا موسی حسینی معروف به مجتهد سبزواری (1265 – 1337ق) است.
او متولد روز جمعه بیست و هفتم ربـیع الاول 1349قمری در مشهد مقدس می‌باشد.
تحصیلات
دوره ابتدایی را در مدرسه محمدیه سعادت؛ و دروس مقدماتی حوزوی شامل جامع‌المقدمات، سیوطی، مغنی، مطوّل و سایر کتب ادبیّات عرب را در طول پنج سال اقامت در مدرسه نوّاب فرا گرفتند.
پس از پایان دوره مقدماتی دروس حوزوی، و با توجه به افزایش قیل و قال‌های درس و بحث در مدرسه نواب، به مدرسه بالاسر نقل مکان کرده؛ در حجره‌ای مجاور حرم رضوی (که اکنون بصورت رواقی درآمده)، سکنی گزیدند و از این خلوت و فرصت روحانی، برای تحصیل و مطالعه، ضمن بهره‌گیری از تشعشع انوار عنایت حضرت ثامن الحجج علیه‌السلام، نهایت استفاده را کردند؛ و برای رفع هر نوع ابهام، هر درس را دو بار خواندند و تقریر کردند.
اساتید
ادبیات عرب را نزد استاد محمد تقی ادیب نیشابوری (مشهور به ادیب دوم متخلّص به راموز)، شرح لمعه، قوانیـن و معالم الأصول را نزد آیت‌الله میرزا احمد مدرس یزدی، رسائل و مکاسب و کفایه را نزد آیت‌الله هاشم قزوینی و فلسفه را نزد شیخ محمد رضا کلباسی از اساتید بلند پایه حوزه علمیه مشهد مقدس آموخت.
هم چنین، در محضر بزرگان دیگری، نظیر آیت‌الله حاج شیـخ کاظم دامغـانی، آیت‌الله حاج شیخ مهدی آشتیانی، حـاج شیخ محمد استاد و حاج محمد رئیسی قوچانی، زانو زد، گوش جان سپرد تا خود به مرتبه استادی رسید.
مرحوم استاد آیت‌الله حاج سید جواد فقیه سبزواری، منظومه حاج ملاهادی سبزواری؛ و خارج فقه و اصول را نزد پدرش به پایان رساند و توانست از پدر خود و آیت‌الله حاج شیخ هاشم قزوینی وسایر مراجع اجازه اجتهاد بگیرد.
فقیه سبزواری از شاگردان فرهمند و برجسته؛ و از مستشکلین معروف حلقه درس آیت‌الله حاج شیخ هاشم مدرس قزوینی بود و درجوانی، موفق به دریافت تصدیق اجتهاد از مرحوم آیت‌الله حاج شیخ هاشم قزوینی شد.
پس از فوت آیت‌الله حاج شیخ هاشم قزوینی در بیستم ربیع الثانی 1381 هجری قمری (نهم مهرماه 1340)، مجالس تلمّذ مرحوم فقیه سبزواری، منحصر شد به درس خارج فقه و اصول پدر بزرگوارشان، درس خارج فقه مرحوم آیت‌الله حاج میرزا احمد کفایی (فرزند آخوند خراسانی) و درس خارج فقه مرحوم آیت‌الله میلانی (رحمت‌الله‌علیهم)
آیت‌الله حاج سید جواد فقیه سبزواری، دوره عالی و استدلالی فقه و اصول را، علاوه بر حضور در جلسات عمومی، به اتفاق آیت‌الله حجت هاشمی خراسانی، بطور خصوصی نیز درمحضر مرحوم پدرشان آموختند و با آیت‌الله حجّت به بحث می‌نشستند.
دریافت اجازه اجتهاد
آیت‌الله حاج میرزا حسین فقیه سبزواری، با عنایت به احراز شرائط کامل اجتهاد توسط فرزند فرهیخته و پرهیزکار خود، در مورخه دهم شوال سال 1382قمری برابر با 15 اسفند1341شمسی، اجازه اجتهاد آیت‌الله حاج سید محمد جواد فقیه سبزواری را صادر فرمودند.[۱]
تدریس
پس از رحلت پدرشان در تاریخ 24 شوال 1386 (15 بهمن 1345)، به تقاضای طلاب و اهل علم، تدریس را در مَدرَس باغ رضوان آغاز کردند. در سال 1348، به دلیل بیماری، پزشکان کثرت تدریس را مجاز ندانسته، به چهار درس فقط پیش از ظهرها محدود کردند.
پس از اجرای طرح توسعه حرم رضوی و تخریب باغ رضوان در سال 1354 شمسی، محل تدریس مرحوم فقیه سبزواری به مسجد گوهرشاد، " شبستان سبزواری "، همان محل چهل ساله اقامه نماز جماعت و تدریس مرحوم پدرشان منتقل شد و تا سال 1380 شمسی، پیش از ظهرها، چهار درس را تدریس می‌کردند.
از سال 1380 تا زمان رحلت، به دلیل ابتلا به بیماری قلبی و عارضه درد کمر، به تدریس یک درس کاهش یافت. گرچه سیاق و مشی دیرپای مرحوم فقیه سبزواری، تدریس خارج فقه، بر اساس متن جواهرالکلام محقق نجفی بود، اما از بین تمام درس‌ها، بیشتر، به دلیل وابستگی و ارادت شدید به " شهیدین "، شرح لمعه را در طول همه سال‌های نشستن بر کرسی تدریس، تبیین می‌فرمودند و به همین دلیل، در حوزه‌ها و بین فضلا، خاصه در حوزه علمیه مشهد، معروف به بهترین مدرّس شرح لمعه بودند.
وفات
سرانجام پس از عمری تلاش و فعالیت در راه ترویج اسلام در روز سه شنبه اول آذر ماه 1384ش، برابر با 19 شوّال 1426 قمری به دیار باقی شتافت. پیکر پاکش روز بعد از مسجد حاج حکیم تا حرم مطهر امام رضا علیه‌السلام به صورت با شکوهی تشییع و در جوار مرقد مطهر امام رضا علیه‌السلام در یکی از بیوتات رضوی، واقع در صحن آزادی، غرفه جنب ورودی آقایان به حرم شریف دفن گردید[۲]