الفين
| نام کتاب | الفین |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | ترجمه الفین
بر لزوم عصمت امام علیه‌السلام، بضمیمه آیاتی چند از قرآن مجید بر اثبات خلافت حضرت علی بن ابیطالب علیه‌السلام و مختصری از فضائل آنحضرت الالفین فی امامة امیرالمومنین علی بن ابیطالب(ع). فارسی |
| پدیدآورندگان | علامه حلی، حسن بن یوسف (نويسنده)
وجدانی، جعفر (مترجم) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 223/54 /ع8 الف7041 |
| موضوع | اسلام - مسایل متفرقه
امامت علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - اثبات خلافت علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - جنبههای قرآنی علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - فضایل |
| ناشر | سعدي و محمودي |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE2559AUTOMATIONCODE |
درباره ترجمه
«ترجمه الالفين»، اثر آقاى جعفر وجدانى است.
كتب مفيد درباره مذهب شيعه بسيار نوشته شده و علماى اعلام، به‌قدر امكان، حق مطلب را ادا كرده‌اند، ولى به علت اينكه به زبان عربى بوده، فارسى‌زبانان نتوانسته‌اند بهره‌مند شوند، لذا مترجم محترم، به ترجمه اين كتاب كه تا به حال ترجمه نشده به نام «الالفين» از علامه حلى، مبادرت ورزيده است.
اين اثر، در موضوع امامت، با استدلال به آيات قرآنى و ادله عقلى و روايات صحيحه وارده، است و شامل سه قسمت مى‌باشد:
1. شرح حال مصنّف و ترجمه كتاب الفين؛
2. آياتى از قرآن مجيد بر اثبات ولايت حضرت على بن ابى طالب(ع)؛
3. شمّه‌اى از فضايل و مقامات معنوى و علوم عاليه و قضاوت‌هاى عادلانه حضرت امير(ع).
ترجمه مزبور، تقريبا تحت اللفظى و همراه با اضافاتى به‌عنوان توضيح است، ولى در برخى موارد، بسيار نارسا و در بعضى مواضع، كاملا اشتباه است؛ كافى است به عبارت زير و ترجمه آن بنگريد، آن‌گاه خود قضاوت كنيد:
«الامام هو الانسان الذى له الرئاسة العامة في امور الدين و الدنيا بالاصالة في دار التكليف و نقض بالنبى و اجيب بوجهين: الاول، التزام دخوله في الحد لقوله تعالی «للناس اماما» و الثانى، تعديل قولنا بالاصالة، بالنيابة عن النبى و...»
«امام آن انسانى است كه رياست عمومى تام داشته باشد در كليه امور دين و دنيا اصالتا به‌طور راستى و حقيقت و جامع در دنيا به نص صريح پيغمبر(ص) كه من به دو وجه جواب مى‌دهم: وجه اول، خداوند بزرگ فرموده: «للناس اماما»؛ يعنى براى مردم پيشوايى قرار داديم كه اين دخول، دال بر لزوم پيشوا، اعم از پيغمبر و امام براى مردم است، بنا بر تعريفى كه در بحث اول شد؛ وجه دوم، امام بايد به نص و معرفى پيغمبر(ص) باشد و پيغمبر به معرفى از جانب خداوند بزرگ و...»
منابع
مقدمه و متن كتاب.