ابن ابیالدم، ابراهیم بن عبدالله
«ابن اَبِى‌الدَّم، شهاب‌الدين ابواسحاق ابراهيم بن عبدالله بن عبدالمنعم هَمْدانى حَمَوى»، مورّخ و قاضىِ شافعى اهل حماه (سوريه) (583-642ق1187/-1144م) بود. نسبت هَمْدانى وى مربوط به قبيله بزرگى به نام هَمْدان در يمن است. وى در صباوت به بغداد سفر كرد و به آموزش فقه و استماع حديث پرداخت و از ابن سكينه حديث شنيد. در بغداد از الناصر لدين‌الله (خلافت 575-622ق1179/- 1225م) خلعت گرفت و چون به حماه برگشت، خلعت خليفه به تن او بود. در مصر، دمشق و حماه حديث مى‌گفت و جزء غطريف تأليف ابواحمد محمد بن احمد بن غطريف (د 377ق987/م)، از احاديث قاضى ابوبكر طبرى را تدريس مى‌كرد.
| نام | ابن ابیالدم، ابراهیم بن عبدالله |
|---|---|
| نام های دیگر | حموی، ابراهیم بن عبدالله
حموی، شهاب الدین ابراهیم بن ابیالدم |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 642 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE6429AUTHORCODE |
وى در مذهب شافعى امام بود و در 622ق از سوى الملك الناصر صاحب حماه به قضاوت آن شهر گمارده شد. گفته‌اند كه وى براى جلب رضايت المستعصم بالله، به تعيين ملك منصور حموى به حكومت مَيّافارقين، كه پس از ملك مظفر (د 642ق1244/م) بى‌حاكم شده بود، به سفارت بغداد مأمور گشت و در راه بغداد در معرّه بيمار شد و به حماه بازگشت و در همانجا درگذشت. شهاب دشتى از ابن ابى‌الدّم روايت كرده و مُزَيْز تقى‌الدين ابومحمد ادريس، محدّث حَماه نيز از او استماع كرده است.
ابن ابى‌الدم شعر نيز نيكو مى‌گفته است. آثار مهم او از اين قرار است:
1- ادب القضاء يا الدرر المنظومات فى الاقضية و الحكومات
2- فى التاريخ يا تاريخ ابن ابى‌الدم يا التاريخ الاسلامى
3- تاريخ مظفرى (التاريخ الكبير)
4- شرح کتاب الواسيط المحيط باقطار البسيط غزالى
5- تدقيق العناية فى تحقيق الرواية
ابن ابى‌الدم شهرت كاتب يهودى دوران الحاكم بامرالله (386- 411ق966/-1020م) خليفه فاطمى مصر نيز بوده و گويا حمامى در قاهره ساخته بود كه به نام او معروف بوده است.