حسنی، احمد بن ابراهیم

«ابوالعباس احمد بن ابراهيم بن الحسن بن على بن ابراهيم بن محمد بن سليمان بن

داود بن الحسن بن الحسن بن على بن ابى طالب عليهم السلام» از علماى فرقۀ زيديه

در زمان الراضى باللّه از خلفاى عباسى مى‌زيست.از تاريخ ولادت او اطلاع

دقيقى در دست نيست اما گمان مى‌رود بين سالهاى 280 تا 290 هجرى قمرى در آمل

(از شهرهاى استان مازندران) متولد شده باشد.وى به فراگيرى دانش در محضر

پدر و عالمان عصر خويش در آمل پرداخت.

اساتيد

از مشايخ وى مى‌توان به امام ناصر

أطروش، ابومحمد عبدالرحمن بن ابى حاتم محمد بن ادريس بن المنذر التميمى الحنظلى الرازى،

عبدالعزيز بن اسحاق بن جعفر بن روزبهان بن الهيثم، ابوزيد علوى، ابن عقده و ابوالفرج

اصفهانى اشاره كرد.

وى پس از فراگيرى دانش در موطن خويش، سفرهاى فراوانى را براى كسب علم آغاز نمود و به

شيراز، بغداد، رى و مكّه سفر نمود.

نام برخى شاگردان وى عبارتست از:

شيخ على بن بلال،زيد بن اسماعيل السيد الشريف ابوالحسين الحسنى، ابوالحسين احمد بن الحسين بن

هارون،يحيى بن الحسين بن هارون و يوسف الخطيب.

از وى آثارى چند برجاى مانده است كه از آن جمله مى‌توان به:المصابيح، النصوص،شرح المنتخب،

الفقه و شرح الابانة اشاره كرد.ابولعباس در سال 353 ه‍.ق بدرود حيات

گفت و در جرجان (گرگان)به خاك سپرده شد.

المصابیح / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده