المعجزة الكبری القرآن
| نام کتاب | المعجزة الکبری القرآن |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | نزوله - کتابته - جمعه - اعجازه - جدله - علومه - تفسیره - حکم الغناء به |
| پدیدآورندگان | ابوزهره، محمد (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 69/5 /الف2م6 1384 |
| موضوع | قرآن - علوم قرآنی |
| ناشر | دار الفکر العربي |
| مکان نشر | قاهره - مصر |
| سال نشر | 1418 هـ.ق یا 1998 م |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE10492AUTOMATIONCODE |
معرفى كتاب
«المعجزة الكبرى، القرآن»نوشته محمد ابوزهرة و به زبان
عربى است.اين كتاب يكى از مهمترين، علمى‌ترين و تحقيقى‌ترين كتابهاى نگارش يافته در مباحث
و علوم قرآن است.در مقدمه كتاب نويسنده به بيان وجه جاودانگى معجزه پيامبر اكرم(ص)
پرداخته و تفاوت معجزات انبياء پيشين را كه همه مادى و حسى بود با معجزه پيامبر اسلام
را كه معجزه‌اى معنوى است در تأثيرگذارى يادآور مى‌شود.تناسب معجزات انبياء الهى با مقتضيات
زمانى كه در آن مى‌زيسته‌اند نيز در اين قسمت مورد بحث واقع شده است.
در بخش اول كتاب نويسنده به بحث از حكمت نزول تدريجى قرآن كريم، با استفاده از نص قرآنى
پرداخته و كتابت قرآن در زمان حيات پيامبر اكرم و به املاء ايشان را، به همين صورتى كه
الآن در دسترس ما قرار دارد،يادآور مى‌شود.جريان جمع قرآن بعد از زمان پيامبر(ص)به‌ويژه
در زمان عثمان بن عفان،داستان سوزاندن مصاحف به‌جز مصحف امام، ترتيب آيات و سور،
قرائت‌هاى مختلف قرآن، راويان قرائات، اقسام قرائات،فوائد وجود قرائات متنوع، موضوعاتى
است كه در اين بخش مورد بررسى قرار مى‌گيرد.
در بخش دوم«اعجاز قرآن»نحوۀ مواجهۀ اعراب زمان پيامبر با قرآن، سرّ اعجاز
قرآن، وجوه اعجاز، ردّ نظريه «صرفه»به عنوان يكى از وجوه إعجاز قرآن،
اسلوب قرآنى، تكرار در قرآن،قصه‌هاى قرآن و ارزش ادبى آن،قصص قرآنى
نمونه‌اى از تصريف، تصريف در أشكال عبارات قرآنى،حقيقت، تشبيه و استعاره در قرآن، سوره‌هاى طوال و قصار، اعجاز قرآن با عنايت به اخبار غيبى،جدل
و استدلال قرآنى،شيوۀ جدل در قرآن، علم كتاب،دانش هستى و انسان در قرآن،
تفسير قرآن، روشهاى تفسيرى، تفسير مأثور و جايگاه آن در مقابل تفسير به رأى،لزوم
عدم تناقض تفسير به رأى با تفسير مأثور، ترجمۀ قرآن و حكم غنا به قرآن و...با رويكردى
علمى و تحقيقى و روشمند مورد بحث و بررسى قرار گرفته است.
ويژگى
يكى از ويژگى‌هاى اين كتاب ابطال مستند و مستدل پاره‌اى از اقوالى
است كه از طريق دوستان نادان و دشمنان كينه‌توز دربارۀ قرآن گفته شده است.
ساختار كتاب
كتاب مشتمل بر يك«افتتاحية» یك«تمهيد» و دو بخش ذيل
مى‌باشد:بخش اول:«نزول القرآن» عناوينى چون:حكمة نزوله منجمّا،
المكي و المدني،كتابة القرآن و جمعه،جمع القرآن في عهد عثمان و...، ترتيب الآيات
و السور،قرائات القرآن و غيره را دربرمى‌گيرد.
بخش دوم:«إعجاز القرآن» عناوينى چون:تلقى العرب للقرآن، سرّ الاعجاز،
الصرفة و بطلانها، وجوه الاعجاز، الاعجاز البلاغي، وجوه الاعجاز البلاغي، الاسلوب
القرآني، التكرار في القرآن،قصص القرآن، اسلوب القصص في القرآن، معنى
الحقيقة في البيان، التشبيه في القرآن، علم الكتاب، علم الحلال و الحرام، الاحكام
الفقهية في القرآن، العلاقات الدولية في القرآن، علم الكون و الانسان في القرآن، الانسان في القرآن، النفس الانسانية في القرآن، تفسير الكتاب، مناهج التفسير،
تفسير القرآن بالرأى، الظاهر و الباطن في القرآن و الغناء بالقرآن را دربردارد.
در پايان نيز فهرست مطالب كتاب درج شده است.
نسخه‌شناسى
نويسنده كتاب آقاى محمد ابوزهرة است.طبع جديد اين كتاب در
قطع وزيرى با جلد گالينگور در 432 صفحه در سال 1418 هجرى-1998 ميلادى
از سوى انتشارات«دار الفكر العربي»قاهره منتشر شده است.نوبت چاپ
نامعلوم است.
منابع:1-خرمشاهى، بهاء الدين،دانشنامه قرآن،ج دوم،ص 2109
2-متن كتاب