حکمتهای ایرانیان باستان در منابع عربی
| حکمتهای ایرانیان باستان در منابع عربی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سبزیانپور، وحید (نویسنده) صالحی، پیمان (نویسنده) |
| ناشر | یار دانش |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۴ |
| چاپ | اول |
| شابک | ۹۷۸-۶۰۰-۷۱۶۲-۰۸-۸ |
| موضوع | ادبیات فارسی - ایران - تاریخ و نقد، ادبیات عربی - تأثیر فارسی، تمدن اسلامی - تأثیر ایران، فرهنگ ایرانی - تأثیر، ایران - تمدن - پیش از اسلام |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | ۱ |
| کد کنگره | DSR ۱۴۲/س۲ح۸ |
حکمتهای ایرانیان باستان در منابع عربی تألیف وحید سبزیانپور (متولد ۱۳۳۷ش) و پیمان صالحی (متولد ۱۳۵۸ش)؛ هدف نگارندگان در این کتاب معرفی حکمتهای ایرانی در منابع عربی بر اساس تاریخی است. این اثر به بررسی تأثیر فرهنگ و تمدن ایرانی بر ادبیات عربی و معرفی بیش از هزار مضمون حکمی ناشناخته ایرانی در منابع عربی میپردازد.
ساختار
این کتاب در یک جلد و ۲۰۹ صفحه تنظیم شده است.
گزارش کتاب
کتاب «حکمتهای ایرانیان باستان در منابع عربی» اثر مشترک وحید سبزیانپور و پیمان صالحی، پژوهشی عمیق در زمینه تأثیر فرهنگ و حکمت ایرانی بر منابع ادبی عربی است. نویسندگان در این کتاب به بررسی چگونگی نفوذ فرهنگ و تمدن ایرانی به ادب و فرهنگ عربی در دورههای پیش و پس از اسلام پرداختهاند.
در بخشهای ابتدایی کتاب، عوامل نفوذ فرهنگ ایرانی به ادبیات عربی بررسی شده است که از جمله میتوان به ارتباط شاعران جاهلی با دربار ساسانی، نفوذ سیاسی و نظامی ایرانیان به یمن، استقرار خانوادهها و مرزداران ایرانی در منطقه حیره اشاره کرد. پس از اسلام نیز عواملی مانند نفوذ تشکیلات سیاسی-اداری ایرانیان به دربار خلفای عباسی، شیفتگی عربها نسبت به فرهنگ ایرانی و ترجمه آثار پهلوی به عربی باعث تداوم این تأثیرات شده است.
نگارندگان در این پژوهش با بررسی ۶۱ منبع عربی از ۴۸ نویسنده، موفق به شناسایی و معرفی بیش از ۱۰۰۰ مضمون حکمی ایرانی شدهاند. در این منابع از ۴۲ شخصیت ایرانی نام برده شده که سخنان حکمتآمیزی از آنها نقل شده است. بر اساس یافتههای این تحقیق، بزرگمهر با ۴۶۰ حکمت، انوشروان با ۳۴۲ حکمت و اردشیر با ۱۶۴ حکمت بیشترین سهم را در انتقال حکمتهای ایرانی به منابع عربی داشتهاند.
حکمتهای شناسایی شده در این پژوهش از لحاظ مضمونی به پنج دسته اصلی تقسیم میشوند: امور سیاسی (شامل بایستههای پادشاهی مانند دادورزی، مشورتخواهی و عفو)، امور اخلاقی (شامل پرهیز از ناشایستها و دعوت به شایستها)، امور دینی (پیرامون موضوعاتی مانند پرهیز از گناه و بیاعتباری دنیا)، و امور اجتماعی (شامل آیین دوستی و تشویق به کار).
این کتاب با ارائه مستندات فراوان و تحلیل دقیق، نشان میدهد که چگونه فرهنگ و حکمت ایرانی توانسته است در طول تاریخ بر ادبیات و فرهنگ عربی تأثیر بگذارد و چگونه این تأثیرات تا حدی بوده که حتی به تفاسیر قرآن و نهج البلاغه نیز راه یافته است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات