محاسبة النفس (ابن ابی‌الدنیا)

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

محاسبة النفس، اثر ابوبکر عبدالله بن محمد بن عبید بن سفیان بن قیس بغدادی اموی قرشی، معروف به ابن ابی‌الدنیا (متوفی 281ق)، مجموعه‌ای است از روایات پیرامون محاسبه نفس و مخالفت با آن.

محاسبة النفس(ابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد)
محاسبة النفس (ابن ابی‌الدنیا)
پدیدآورانابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد (نويسنده) عوض، مصطفی بن علی (محقق)
ناشردار الکتب العلمية
مکان نشرلبنان - بیروت
سال نشر1406ق - 1986م
چاپ1
موضوعاحادیث اخلاقی - اخلاق اسلامی - احادیث اهل سنت - قرن 3ق. - نفس - احادیث
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
BP ۲۴۸‬/‮الف‬۲م۳
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

متأسفانه کتاب، فاقد هرگونه مقدمه‌ای است که در آن، به موضوع، اهمیت و ویژگی‌های کتاب اشاره شده و روش کار نویسنده و رویکرد وی در تدوین روایات و ترتیب چینش آنها، توضیح داده شده باشد، اما با دقت در محتوا و مطالب کتاب، می‌توان دریافت که نویسنده در آن، مجموعه‌ای از احادیث و آثار مربوط به محاسبه نفس و خودحساب‌رسی را که از صحابه، تابعین و سایر بزرگان در دست داشته، به‌همراه اشعار، حکمت‌ها و خطبه‌های مرتبط با این موضوع، در این کتاب، جمع‌آوری کرده است.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های کتاب، علاوه بر ذکر سلسله سند راویان، این است که تمام متن روایات و منقولات آن، اعراب‌گذاری شده است که این امر، به صحت خواندن متن و تسهیل درک و فهم مطالب آن، کمک می‌کند.

کتاب مجموعا دربردارنده 149 حدیث، روایت، شعر و خبر است که در ابواب زیر، مرتب شده است:

  1. حساب‌رسی و محاسبه نفس؛
  2. سرزنش نفس؛
  3. معاقبه نفس؛
  4. مبارزه و جهاد با نفس و بازداشتن آن از شهوات؛
  5. برحذر داشتن نفس و ترس بر آن به‌خاطر خوف از سوء عاقبت؛
  6. آماده کردن نفس در کارها برای رسیدن به آرامش در روز قیامت.

نمونه مباحث

  • با سند خود از پیامبر(ص) نقل کرده است: «الْكيسُ مَنْ دَانَ نَفْسَهُ وَ عَمِلَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَاجِزُ مَنِ أَتْبَعَ نَفْسَهُ هَوَاهَا وَ تَمَنَّى عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»[۱].

ترجمه: زیرک کسی است که نفس خود را متهم و محکوم نماید و برای آخرت کار کند و ضعیف کسی است که از هوس‌های خود پیروی کند و بااین‌حال، از خدای متعال به بهترین‌ها امیدوار باشد.

  • با سند خود از ابوبکر نقل کرده است: «مَنْ مَقَتَ نَفْسَهُ فِي ذَاتِ اللَّهِ، آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ مَقْتِهِ»[۲].

ترجمه: کسی که برای خدا بر خویش خشم گیرد، خداوند او را از خشم خویش در امان خواهد داشت.

پانویس

  1. ر.ک: همان، ص1
  2. ر.ک: همان، ص7

منابع مقاله

متن کتاب.


وابسته‌ها