صحیفه سجادیه (لطیف راشدی)
| صحیفه سجادیه(نامشخص) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نامشخص (نويسنده)
علی بن حسین (ع)، امام چهارم (نویسنده) راشدی، لطیف (مترجم) راشدی، سعید مطوف (نویسنده) |
| عنوانهای دیگر | رساله حقوق |
| ناشر | سازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1393ش |
| چاپ | 9 |
| شابک | 978-964-304-176-2 |
| موضوع | دعاها - احادیث اخلاقی - اخلاق اجتماعی - احادیث |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1393 /ع8 ص3041 267/1 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
صحیفه سجادیه همراه با رساله حقوق، متن کتاب «صحیفه سجادیه» است که همراه با رساله حقوق امام سجاد(ع)، با ترجمه فارسی لطیف راشدی، منتشر شده است.
در این ترجمه، سعی شده است که از طریق شمارهگذاری برای جملات - هم در متن عربی و هم در متن فارسی - دسترسی خوانندگان به معنای دقیق جملات فراهم گردد[۱].
شیوه ترجمه بدین صورت است که در یک صفحه، متن عربی آمده و در صفحه مقابل، ترجمه آن. مترجم سعی فراوانی نموده تا اصل امانت در ترجمه را بهخوبی رعایت کند و درعینحال، ترجمهای شیوا، رسا و روان را در اختیار خوانندگان فارسیزبان قرار دهد. بهمنظور آشنایی بیشتر با نوع و سبک ترجمه، به قسمتی از آن اشاره میشود: متن: «(1) الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده؛ (2) الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين. (3) ابتدع بقدرته الخلق ابتداعا و اخترعهم علی مشیته اختراعا. (4) ثم سلك بهم طريق إرادته و بعثهم في سبيل محبته، لا يملكون تأخيرا عما قدمهم إليه و لا يستطيعون تقدما إلی ما أخرهم عنه. (5) و جعل لكل روح منهم قوتا معلوما مقسوما من رزقه، لا ينقص من زاده ناقص و لا يزيد من نقص منهم زائد. (6) ثم ضرب له في الحياة أجلا موقوتا...» ترجمه: «(1) حمد و ستایش خدایی را که اول است و پیش از او اولی نبود و آخر است بیآنکه بعد از او آخری باشد. (2) خدایی که دیدههای بینندگان از دیدنش قاصر و اندیشههای وصفکنندگان از وصفش عاجز و ناتوان است. (3) [خدایی که] آفریدگان را به دست قدرت خود، پدید آورد و آنان را بر اساس خواست خود آفرید. (4) و آنان را به راهی که میخواست، هدایت کرد و در راه محبت و عشق خود برانگیخت؛ درحالیکه از حدودی که برای آنها معین نموده، قدمی پیش و پس نتوانند نهاد. (5) و برای هریک از آنان، روزی معلوم و تقسیمشدهای قرار داد. به هر که بیشتر داد، احدی نتواند اندکی از آن بکاهد و به هر که کمتر داد، هیچکس نمیتواند بر آن بیفزاید. (6) [خداوند متعال] سپس برای او (انسان) در زندگی عمری موقت، معین فرمود...»[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.