ناصر وثوقی؛ زبان فارسی و ادبیات معاصر
| ناصر وثوقی: زبان فارسی و ادبیات معاصر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | وثوقی، ناصر (نویسنده) عابدی، کامیار (محقق) |
| ناشر | بازتاب نگار |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1396 |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-964-8223-33-0 |
| موضوع | وثوقى، ناصر، ١٣٠١ - ١٣٨٩. -- نقد وتفسیر |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
ناصر وثوقی: زبان فارسی و ادبیات معاصر تألیف ناصر وثوقی به کوشش کامیار عابدی؛ این کتاب مجموعهای از مقالات ناصر وثوقی در دو حوزه زبان فارسی و ادبیات معاصر ایران است که در دهههای 1340 تا 1380 نوشته شدهاند. بخش اول شامل ده مقاله درباره زبان و دستور خط فارسی و بخش دوم مشتمل بر 1+12 مقاله درباره ادبیات معاصر ایران با تمرکز بر آثار نویسندگان و شاعرانی مانند نیما یوشیج، جلال آلاحمد، احمد شاملو و دیگران است.
ساختار
این کتاب از سه بخش اصلی تشکیل شده است: بخش نخست شامل نوشتههای وثوقی درباره زبان فارسی، بخش دوم نوشتههای او درباره ادبیات معاصر ایران، و بخش سوم فهرستی از واژهها و همکردهای استفاده شده در مجله «اندیشه و هنر» است.
گزارش کتاب
کتاب «ناصر وثوقی: زبان فارسی و ادبیات معاصر» گردآوریای از مقالات و نوشتههای ناصر وثوقی (1301-1389) است که توسط کامیار عابدی تدوین شده است. وثوقی که قاضی دادگستری و مستشار دیوان عالی کشور بود، به زبان و ادبیات فارسی علاقهمند بود و در مجله «اندیشه و هنر» به بررسی مسائل زبانی و ادبی میپرداخت.
بخش نخست کتاب به مقالات وثوقی درباره زبان فارسی اختصاص دارد. او در این بخش با تأثیرپذیری از زبانشناسانی مانند احمد کسروی و محمد مقدم، به نوآوری در واژهسازی و دستور زبان پرداخته است. وثوقی معتقد بود زبان فارسی نیاز به تحول دارد تا بتواند مفاهیم جدید را بیان کند. او از واژههایی مانند «چاپاک» (به جای نشریه) و «تاش» (به جای شکل) استفاده میکرد که برگرفته از پیشنهادهای کسروی و مقدم بودند (ص ۱۰-۱۵).
بخش دوم کتاب شامل تحلیلهای وثوقی درباره ادبیات معاصر ایران است. او در این بخش به بررسی آثار نویسندگان و شاعرانی مانند صادق هدایت، جلال آلاحمد، احمد شاملو و فروغ فرخزاد پرداخته است. تحلیلهای او اغلب با رویکرد جامعهشناختی همراه است و به ساختار زبانی آثار نیز توجه دارد (ص ۱۵۰-۱۶۰).
بخش سوم کتاب فهرستی از واژهها و اصطلاحات ابداعی یا احیاشده توسط وثوقی در مجله «اندیشه و هنر» است. این بخش برای پژوهشگران زبان فارسی میتواند مفید باشد.
وثوقی در نوشتههایش هم به زبان معیار و هم به ریشههای باستانی زبان فارسی توجه داشت و تلاش میکرد تا با ابداع واژههای جدید، دقت زبان فارسی را افزایش دهد. این کتاب نهتنها برای علاقهمندان به زبان فارسی، بلکه برای پژوهشگران ادبیات معاصر ایران نیز منبعی ارزشمند محسوب میشود.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات