تداوم نقوش ساسانی در نگارگری مکتب شیراز
| تداوم نقوش ساسانی در نگارگری مکتب شیراز | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | چراغعلی گل، سمیه (نویسنده) |
| ناشر | نشر چاو |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۴۰۱ش |
| شابک | 5-77-2554-964-978 |
| کد کنگره | |
تداوم نقوش ساسانی در نگارگری مکتب شیراز تألیف سمیه چراغعلی گل؛ نگارگری مکتب شیراز، یکی از مکاتبی است که در دورۀ اسلامی، نقوش و اِلِمان‌های ساسانی و کهن ایرانی را در خود محفوظ داشته است.
ساختار
کتاب از پنج فصل تشکیل شده است.
فصل اول: هنر ساسانی
فصل دوم: نگارگری مکتب شیراز دورۀ آل اینجو – دورۀ آل مظفر – دورۀ تیموریان
فصل سوم: قرینگی در نقوش ساسانی و تداوم آن در نگارگری مکتب شیراز
فصل چهارم: سربندها و لباس ها در نقوش ساسانی و تداوم آن ها در نگاره های مکتب شیراز
فصل پنجم: نتیجه گیری
گزارش کتاب
از آنچه امروزه به عنوان هنر ساسانی باقی مانده است، می توان به این مهم دست یافت که در پس این نقوش پر رمز و راز دنیایی از اندیشه که از ذهن اسطوره پرور مردمان آن دوره برخاسته آرمیده است. شالودۀ هنر ساسانی در زمان پادشاهی اردشیریکم ریخته شد. در هنر ساسانی تأکیدی صریح بر نظم، وضوح طرح و بخصوص قرینه سازی دیده می‌شود و اینکه کاربرد نقوش و ترکیب بندی ها همراه با معانی نمادین هستند، انکارناپذیر است. اگرچه می دانیم ک هنر ساسانی در طی جنگ هایش با روم، از فرهنگ غربی اقتباس داشته است؛ لیکن اساس هنر ساسانی را عناصر کهن ایرانی و آسیای غربی تشکیل می دادند. عناصری که از طریق رجوع به سنتهای هخامنشی احیا شده بودند. هنر ساسانی از برخی ویژگی های هنر پارتی نیز بهره گرفت و بدینسان باعث تداوم آن شد. باری عصر ساسانی شاهد مرحله ای با اهمیت از تحول زیبایی شناسی ایرانی بود. دستاوردهای هنر این دوره از غرب تا آتلانتیک و از شرق تا چین نفوذ کرد و سپس تا دیرزمانی پس از انقراض سلسلۀ ساسانی نیز پایدار ماند. ارزش ها و سنتهای ساسانی نه فقط از طریق آثار هنری بلکه همچنین با واسطۀ متون به دورۀ اسلامی رسید و پشتوانۀ غنی برای تحول بعدی ادبیات و هنرهای ایران به وجود آورد.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران