مکتب‌های حدیثی

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    مکتب‌های حدیثی
    مکتب‌های حدیثی
    پدیدآورانربانی، محمد حسن (نويسنده)
    ناشر[بی نا]
    مکان نشر[بی جا] - [بی جا]
    سال نشرسده13
    چاپ1
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    مکتب‌های حدیثی، نوشته محمدحسن ربانی(1343ش) است. این کتاب فرایند چگونگی تدوین حدیث را از آغاز تا اکنون به ضمیمۀ ویژگی‌های مکتب‌های حدیثی، سرآمدان هریک از آن‌ها و تفاوتشان را با یکدیگر بررسی کرده است.

    در این اثر مکتب‌های حدیثی منسوب به شهرهای مدینه، کوفه، بغداد، قم، حله، جبل عامل، اصفهان، نجف، مشهد، قم در دورۀ اخیر و بحرین، بررسی شده‌اند.

    نویسنده، مکتب حدیثی را آن می‌داند که بر اساس یک حرکت و جریان حدیثی، تألیفات فراوان و نگارش‌های گوناگون در وادی حدیث پدیدار شده و پیامدهایی نیز داشته باشد.[۱]

    وی در بررسی مکتب‌های حدیثی از مکتب حدیثی مدینه به دوره طلایی یاد می‌کند[۲] و شکل‌گیری مکتب روایی کوفه را به دوران امام باقر(ع) و امام صادق(ع) مربوط می‌داند.[۳] در باور او شکوفایی مکتب بغداد به دوران قدرت آل بویه(448ق –332ق) بازمی‌گردد.[۴] مکتب قم با ابراهیم بن هاشم(260ق) و فرزندش علی بن ابراهیم(328ق) و سپس، احمد بن محمد بن خالد برقی اوج می‌گیرد.[۵] مصنف با تردید برای شهر حله مکتب حدیثی برمی‌شمرد چرا که در آن شهر غلبه با فقیهان بوده و رویکرد حدیثی ضعیف داشته است.‏[۶] مکتب حدیثی جبل عامل نیز پدیدآورندۀ علم درایة الحدیث در شیعه است.[۷] مکتب حدیثی اصفهان به قرن یازدهم و دوازدهم بازمی‌گردد که این شهر در آن زمانه مرکز نشر حدیث شد. شیخ بهایی(1030ق) آغازگر این مکتب است.‏[۸] مکتب حدیثی نجف با میرزا حسین نوری(320ق) در قرن سیزدهم ظهور کرده است.[۹] پیشینه مکتب حدیثی مشهد به امین السلطان طبرسی(580ق) می‌رسد و با شیخ حر عاملی(1104ق)، میرزا مهدی اصفهانی(1365ق)، نمازی شاهرودی(1405) و محمدرضا حکیمی(1400ق) ادامه می‌یابد.‏[۱۰] قم در دوره اخیر در مکتب حدیثی آیت‌الله بروجردی(1380ق) جلوه‌گر شده است. [۱۱]. پایان‌بخش کتاب، مکتب حدیثی بحرین است. بحرانی‌ها، شیخ یوسف(1186ق)، سید هاشم(1107ق) و شیخ عبدالله چهره‌های شاخص آن هستند.‏[۱۲] رویکردی که بر این مکتب چیره است، بیش از آن‌که نقد، تحلیل و فقه الحدیث باشد، تجمیع حدیث است.‏[۱۳]

    فهرست محتوا آغاز و کتاب‌نامه در پایان کتاب آمده است.


    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه کتاب، ص 17
    2. ر.ک: متن کتاب، ص19
    3. ر.ک: همان، ص73
    4. ر.ک: همان، ص120
    5. ر.ک: همان، ص176
    6. ر.ک: همان، ص261-260
    7. ر.ک: همان، ص272
    8. ر.ک: همان، ص294
    9. ر.ک: همان، ص326
    10. ر.ک: همان، ص341-334
    11. ر.ک: همان، ص343
    12. ر.ک: همان، ص362-356
    13. ر.ک: همان، ص 353

    منابع مقاله

    1. مقدمه کتاب
    2. متن کتاب.

    وابسته‌ها