قوت المغتذي علی جامع الترمذي
| قوت المغتذي علی جامع الترمذي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر (نويسنده)
تکله، توفیق محمود (محقق) ترمذی، محمد بن عیسی (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | الجامع الصحیح. شرح |
| ناشر | دار النوادر |
| مکان نشر | سوریه - دمشق ** لبنان - بیروت ** کویت |
| سال نشر | 1433ق - 2012م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-9933-459-95-6 |
| موضوع | ترمذی، محمد بن عیسی، ۲۰۹- ۲۷۹ق. الجامع الصحیح -- نقد و تفسیر - احادیث اهل سنت - قرن 3ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 3 |
| کد کنگره | 2025ج4ت 120 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
قوت المغتذي علی جامع الترمذي، اثر جلال‌الدین سیوطی (متوفی 911ق)، شرح و تعلیقه‌ای است موجز و مختصر و درعین‌حال، مفید و مهم، بر کتاب «الجامع الصحيح» ابوعیسى محمد بن عیسى بن سوره سلمى ترمذی (متوفای 279ق) که با تحقیق توفیق محمود تکله، منتشر شده است.
سیوطی خود در مقدمه کتاب، به معرفی آن پرداخته و آن را چهارمین اثری که وعده نگارش آنها را درباره کتب سته داده بود، عنوان نموده و آن را بر اساس و شیوه سه کتاب قبلی خود: «التوشيح» شرح «صحیح بخاری»، «الديباج» شرح «صحیح مسلم» و «مرقاة الصعود» شرح «سنن ابی‌داود» نوشته است. در واقع این اثر، آخرین کتاب از سلسله کتبی است که وی درباره کتب سته، به رشته تحریر درآورده است[۱].
مجموعه تعلیقات سیوطی که اثر حاضر نیز از جمله آنهاست، دارای اهمیت و فواید فراوانی بوده و از جمله ویژگی‌ها و خصایص آنها، موجز و مختصر بودن مطالب مطرح‌شده در آنها می‌باشد؛ به‌گونه‌ای که این ایجاز، اخلالی به فهم مطالب، وارد نکرده و در واقع می‌توان گفت که این اثر، از اطناب ممل و ایجاز مخل، به‌دور است[۲].
علاوه بر این، از دیگر ویژگی‌های کتاب آن است که سیوطی امکان افزودن توضیحات و تعلیقات بیشتر بر برخی از احادیث و روایات را ممکن ساخته و در واقع، کتاب وی، بستری مناسب را برای آثار و تحقیقات پس از خویش، فراهم نموده است؛ به‌گونه‌ای که کتاب وی، پس از او، مورد استقبال علمای فراوانی قرار گرفته و از آن، به‌عنوان منبع، استفاده کرده‌اند که از جمله آنها، شیخ محدث سندی است که به تهذیب این تعلیقات پرداخته و با افزودن مطالبی لطیف و اطلاعات و مباحثی مفید بدان، همراه با توضیح مبهمات و تفسیر مشکلات آن، اثری ارزنده را ارائه نموده است[۳].
در صحت انتساب این کتاب به سیوطی، تردیدی وجود نداشته و علما و شرح‌حال‌نویسانی که به ترجمه و شرح حال سیوطی پرداخته‌اند، آن را جزو آثار وی، نام برده و از آن یاد کرده و از مطالب و مباحث آن، بهره برده‌اند[۴].
شیوه شرح، به این صورت است که ابتدا، بخشی از متن کتاب اصلی آورده شده و در ادامه، به شرح و توضیح آن، پرداخته شده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.