تاريخ المعتزلة
تاريخ المعتزلة | |
---|---|
پدیدآوران | ربیعی، فالح (نويسنده) |
عنوانهای دیگر | دراسة في إسهامات المعتزلة في الأدب العربي ** فکرهم و عقائدهم |
ناشر | الدار الثقافیة للنشر |
مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
سال نشر | 13سده |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ر2ت2 237/2 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تاريخ المعتزلة (فكرهم و عقائدهم؛ دراسة في إسهامات المعتزلة في الأدب العربي)، نوشته پژوهشگر معاصر، فالح ربیعی، به بررسی پیشینه فرقه کلامی معتزله و اندیشهها و آرای آنان میپردازد و بهخصوص نقش آنها را در زمینه زبان و ادبیات عربی و علوم بلاغی شرح میدهد. نویسنده، تعداد 15 نفر از ادیبان ممتاز اعتزالی (مانند جاحظ، صاحب بن عباد، ابوحیان توحیدی، زمخشری و ابن ابیالحدید) و تأثیرگذاری ادبی آنان را میشناساند[۱].
هدف و روش
فالح ربیعی، با تأکید بر اینکه زمینه نگارش کتاب حاضر، وجود خلأ پژوهشی در موضوع ادبیات معتزلیان و نقشهای آنان در زبان و ادبیات عربی است، افزوده است: هرچند بسیاری از آنان بهعنوان ادیبانی بزرگ در تاریخ ادبیات عربی شناخته شدهاند و تأثیر مهمی در غنیسازی پژوهشهای ادبی، بهویژه تحقیقات مرتبط با علوم بلاغی و اسرار اعجاز قرآنی و... داشتند، ولی درباره ارتباط این آثار ادیبانه با اندیشهها و گرایشهای اعتزالی آنها پژوهشی نشده است و این اثر میکوشد همین حفره علمی را پُر کند[۲].
ساختار و محتوا
این کتاب تقسیم به بخش و فصل و درس و مانند آن نشده است و هیچ ساماندهی روشنی در آن مشاهده نمیشود. «تاریخ پیدایش معتزلیان»، «نقش معتزله در اندیشه اسلامی»، «فرقه معتزله در دوران مأمون»، «تأثیر ادیان و اعتقادات غیر اسلامی بر معتزلیها»، «مبادی و اصول مذهب اعتزالی»، «نقش اعتزالیان در پیدایش علوم بلاغی» و «معرفی ادیبان بزرگ معتزله» (از عمرو بن عبید گرفته تا ابن ابیالحدید)، از مباحث مهمّ این اثر است.
نمونه مباحث
- خدمت بزرگی که معتزلیان برای اندیشه و تمدن اسلامی انجام دادند، این بود که پایههای فرهنگ و اندیشه عقلی و منطقی را در این تمدن استوار ساختند و در جهت تقویت آن و گشودن افقهای جدید کوشیدند و همگی به پژوهشی ژرف در فرهنگ یونانی، ایرانی، هندی و... پرداختند و از این سرمایه علمی برای نقد سایر فرقهها و مکاتب و دفاع از عقیده اسلامی استفاده کردند... آنان در زمینه ادبیات، فرهنگ عقلی خود را با اقتدار و روشنی در فرآوردههای ادبیاشان جلوهگر ساختند، بدون آنکه نقصی در جنبه ادبی و هنری آثارشان پدیدار شود، بلکه از بنیانگذاران علوم عربی، بهویژه علوم بلاغی و اعجاز قرآنی شمرده شدند[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.