أضواء على علم الدراية و الرجال

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    أضواء على علم الدراية و الرجال
    أضواء على علم الدراية و الرجال
    پدیدآورانهاشمی، هاشم (نويسنده)
    ناشردار التفسير
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1439ق
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    أضواء علی علم الدرایة و الرجال، نوشته پژوهشگر معاصر؛ سید هاشم هاشمی، پژوهشی اجتهادی است که باز بودن راه نوآوری در 2 دانش درایه و رجال را نشان می‌دهد و برخی از آرای رجالیِ پدیدآورنده معجم رجال الحدیث را به چالش می‌کشد.

    نویسنده، تأثیرپذیری خودش را از اندیشه‌های آیت‌الله سید علی حسینی سيستانى و آیت‌الله سید موسی شبیری زنجانی آشکارا بیان کرده است. [۱]

    هدف و روش

    ناشر با اشاره به اهمیت علم رجال در علوم اسلامی و به‌ویژه در جهت شناخت فقه اهل‌بیت(ع) و اینکه این علم، مراحلی را طیّ کرده تا به زمان حاضر رسیده که مکتب رجالی آیت‌الله سيد ابوالقاسم خويى (1317-1413ق) بر آن سیطره دارد، افزوده است: مکتب اهل‌بیت(ع) پویاست و اهمیت کتاب حاضر در این است که نشانه‌های مرحله بعد از پدیدآورنده معجم رجال الحدیث را با نظریاتی جدید و انتقادهایی تأمّل‌برانگیز ترسیم می‌کند. [۲]

    نویسنده می‌گوید پنداشته شده که نظریه‌های رجالی سه محقق ممتاز ( میرزاى نائینى، ضیاءالدین عراقى و محمدحسین غروى اصفهانى) و سيد ابوالقاسم خويى نقد ناپذیر است درصورتی‌که چنین نیست. سید هاشم هاشمی ادامه می‌دهد: برخی از آرای سيد ابوالقاسم خويى و اندیشوران بعد از او را در زمینه علم رجال و درایه، نقد و بررسی و نظریات جدیدی ابراز می‌کنیم تا مسیر اجتهاد همواره گشوده بماند.[۳]

    ساختار و محتوا

    مطالب از 12 فصل به ترتیب ذیل تشکیل شده است:

    1. تعریف‌ها و تقسیم‌ها
    2. جرح‌وتعدیل
    3. ارزش‌گذاری متقدمان و متأخران
    4. توثیق‌های عمومی
    5. اصحاب اجماع
    6. شهرت
    7. شروط راوی
    8. اصول حدیث
    9. اصول رجالی
    10. الفاظ مدح و ذمّ
    11. اصطلاح‌ها و فایده‌ها
    12. مختصری درباره فرقه‌های شیعه

    نمونه مباحث

    • در مورد برخی از رجال گفته شده است که «انّه یونسيٌ.» یعنی از اصحاب یونس بن عبدالرحمن است و روش او را در حدیث دارد: معروف است که یونس، فقیه و مجتهد در حدیث بود و به وثوق در روایت اعتماد می‌کرد و به‌صرف نقل ثقه بسنده نمی‌کرد و بر اساس معیارهای اهل‌بیت(ع) مانند عرض بر کتاب و سنت، به‌نقد داخلی روایات می‌پرداخت...[۴]

    پانویس

    1. مقدمه ‌نویسنده، ص9.
    2. مقدمه ‌ناشر، ص5-6.
    3. مقدمه ‌نویسنده، ص7-9.
    4. متن کتاب، ص395.

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها