سیر و سلوک زائر
سیر و سلوک زائر | |
---|---|
پدیدآوران | بانیان، جان (نويسنده) حامدی، گلناز (مترجم) |
عنوانهای دیگر | مقایسه تطبیقی عرفان اسلام و مسیحیت |
ناشر | فردافر |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1381ش |
چاپ | 1 |
موضوع | عرفان مسیحی -- داستان - زیارت مسیحی -- داستان - پیوریتنها -- داستان - زندگی مذهبی -- قرن 17. |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | PZ۳/ب۲۸/س۹ |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سیر و سلوک زائر: مقایسه تطبیقی عرفان اسلام و مسیحیت ، برگردان فارسی اثر جان بانیین عارف نامی انگلیسی قرن هفدهم به قلم گلناز حامدی است. این کتاب از شاهکارهای عرفانی ادبیات انگلیس بهشمار میآید که در قالب کنایهها و استعارهها و تشبیهها بیان شده و نموداری است از تلاش روح انسان در جدال با زندگی برای عبور از فرازونشیبهای دوران حیات و رسیدن به وادی رستگاری و تقدس و شرح مخاطرات و مخافات، غمها و شکستها و ناامیدیها یا موفقیتهایی که پیش میآید.
در واقع محتوای این کتاب جنبه نمادی دارد. در این نمادهای عرفانی، نویسنده اشخاص مختلفی را تجسم میکند. پرسشهای مهمی که در این کتاب مطرح میشود این است که آیا من هستم؟ این جهان چیست که من مانند حباب در آن پیدا و ناپیدا میشوم؟ مرا چه کسی آفریده؟ چه وظیفهای دارم؟ صلاح و رستگاری چیست؟ قهرمانان کتاب سیر و سلوک زائر، همه زائرند و سالک، در راهها و جادههای گوناگون سفر میکنند، شخصیتهای خوب و بدگویان در حرکتند. سبک نگارش بانیین بیشتر حالت بیانی و صورت گفتوگو دارد. در این کتاب از بسیاری از شخصیتهای عهد عتیق و عهد جدید سخن رانده میشود و پیوسته از مزامیر، رسائل پولس، غزلهای سلیمان و سفر پیدایش فقرههایی نقل میشود.
اهمیت دیگر این اثر از نظر اجتماعی و سیاسی است که نشانگر آیین مذهبی عصر پیوریتن است. از آنجا که ترجمه این کتاب رساله دکتری مترجم بوده، بخشی را با عنوان «جان بانیین و عرفای اسلامی» به پایان این کتاب افزوده و با مقایسهای میان این کتاب و برخی از آثار عارفان مسلمان مانند «سیر العباد الی المعاد« حکیم سنایی و قصه غربت غربیه شیخ اشراق سهروردی و...، نقاط اشتراک مضمونهای این کتاب را با مضمونهای کتابهای عارفان مسلمان توضیح داده است[۱].
پانویس
- ↑ ایزانلو، رمضانعلی و همکاران ، ص215
منابع مقاله
ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، کتابشناسی توصیفی ادیان (دفتر اول: مسیحیت)، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، چاپ اول، 1392ش.