گاهشمار اسلام و ایران
گاهشمار اسلام و ایران | |
---|---|
پدیدآوران | جمعی از پژوهشگران (نويسنده) ناصری طاهری، عبد الله (زير نظر) |
ناشر | موسسه انتشاراتی روزنامه ایران |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1384ش |
چاپ | 1 |
شابک | 964-6707-94-7 |
موضوع | اسلام - تاریخ - سال شمار - ایران - تاریخ - سال شمار |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ن2گ2 35/63 DS |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
گاهشمار اسلام و ایران، به اهتمام جمعی از پژوهشگران، زیر نظر عبدالله ناصری طاهری (متولد 1339ش) تألیف شده است. در این گاهشمار به حوادث مهم از زمان سال اول بعثت تا پایان قرن چهارهم هجری قمری بهایجاز اشاره شده است.
گاهشماری تاریخ در حوزه تمدن اسلامی سابقهای طولانی دارد. امروزه مراد از گاهشماری، آن دسته از کتبی است که بر اساس زمان و بهترتیب تاریخ، وقایع مهم را بهاختصار ثبت کرده باشد. نویسنده در مقدمه کتاب، به تاریخچه نگارش این کتب از «تقويم التاريخ» مصطفی چلبی تا «أزمنة التاريخ الإسلامي» عبدالسلام ترمامینی بهاختصار اشاره کرده و میافزاید: «نکته مهم اینکه در مجموعههای مذکور اساساً به تاریخ تشیع کمتر و یا هیچ و به تاریخ ایران نهچندان جامع توجه شده است. بر این اساس از بیش از ده سال قبل تصمیم به تهیه گاهشماری مفصلتر از آنها که ذکرشان رفت، گرفته شد؛ خصوصاً آنکه بیان حوادث تاریخ تشیع، ضروری و مهم مینمود»[۱].
کتاب حاضر، حاصل پژوهش و مطالعه چند سال است که با مشارکت گروهی از تاریخپژوهان و دانشجویان تاریخ تمدن و بههمراه شجرهنامه، نمودار سلسلههای حکومتی و اطلس تاریخی اسلام و ایران ارائه شده است. پژوهشگران این گاهشمار بر این اهتمام بودهاند تا با استناد به تاریخ مشهور و صحیح، وقایع را تنظیم کنند. «گاهشمار اسلام و ایران» متضمن وقایع مهم سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جهان اسلام و ایران با ایجاز و اختصار است؛ چراکه ذکر نسبتاً مبسوط حوادث، کتاب را به چند مجلد میکشاند و پژوهشگران و مسئولان انتشارات روزنامه ایران بر این بودند که لااقل ویرایش اول گاهشمار چنین نباشد.
در حوادث تاریخ معاصر آنچه بیشتر برای مردم مأنوس و مسموع بوده، نقل شده و برای تتمیم و تکمیل آن باید به گاهشمارهای متعدد معاصر مراجعه کرد. این گاهشمار از بعثت پیامبر، آغاز و به سال 1399ق، که مقارن ظهور جمهوری اسلامی ایران است، ختم شده و فقط به یک واقعه از سال 1400ق، اشاره شده است[۲]. در ذیل برخی سالها مانند سال 145ق، هفده رویداد ذکر شده است. در برخی مانند سال چهارم بعثت تنها به عبارت «دعوت علنی به اسلام» بسنده شده و در برخی نیز مانند سالهای هشتم و نهم بعثت رویدادی ثبت نشده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.