تقدس سرزمین ایران در آیین ایرانی
| تقدس سرزمین ایران در آیین ایرانی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شاه‌حسینی، ناصرالدین |
| ناشر | چاپخانه سپهر |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | بی‌تا |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | DSR65/ر8ش2 |
تقدس سرزمین ایران در آیین ایرانی نوشته ناصرالدین شاه‌حسینی، بررسی تقدس سرزمین ایران و سرزمین‌های ایرانی با توجه به نصوص اوستایی و متون پهلوی است. نویسنده با روش توصیفی و با استناد به متون مهم اوستایی و پهلوی و بدون فصل‌بندی خاصی، کتاب خود را به نگارش درآروده است.
مؤلف در ابتدا به سرزمین ایران به عنوان محل زندگی قوم آریایی و ارتباط نام آریا با ایران پرداخته و در ادامه، ایران را به عنوان زادگاه انسان اسطوره‌ای نخستین، یعنی کیومرث و زرتشت پیامبر دانسته و بدین‌منظور به نصوصی از اوستا و کتاب‌های پهلوی از جمله دینکرد استناد کرده است. سپس از شهرهایی که اهورامزداد آفریده سخن به میان می‌آورد و ازاین‌رو، ایران را به عنوان نیکوترین سرزمینی می‌شناساند که آفریده اهورامزداست. در ادامه، کتاب از ایرانشهر (ایران) به عنوان سرزمینی یاد می‌کند که دریاچه مقدس هامون به سرزمین سیستان و رود هامون، سرزمین آتورپاتکان، آتشکده آذر فرنبغ و چینود پل در آن قرار دارد. نویسنده بدین‌منظور به جایگاه این مکان‌ها در اسطوره‌ها و آموزه‌های دینی زرتشتی اشاره کرده است. در آخر گفته شده که امشاسپند سپندارمذ نگاهبان سرزمین ایران بوده، و از طرفی، ایران مهد دلیرانی همچون زریر، جمشید، کی‌خسرو، رستم و دیگران است و محل نگه‌داری نطفه موعودهای آخرالزمان زرتشتی به‌شمار می‌رود[۱].
پانویس
- ↑ شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص53
منابع مقاله
شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1396.