سفیان بن عیینه
| سفیان بن عیینه | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابومحمد سفيان بن عيينه هلالى كوفى |
| نام‌های دیگر | سفيان بن عيينه |
| نسب | هلالى كوفى |
| نام پدر | عیینه |
| رحلت | 198ق |
| فرزندان | محمد |
| دین | اسلام |
| مذهب | تشیع |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | امام صادق(ع) |
ابومحمد سفیان بن عیینه هلالى کوفى (متوفای 198ق)، در سال 163 در مکه رحل اقامت افکند و همان‌جا ماند تا اینکه در سال 198 درگذشت. او از بزرگان سلف، از جمله امام جعفر بن محمد صادق علیه‌السّلام روایت کرده است و بسیارى از بزرگان اهل حدیث نیز از او روایت کرده‌اند.
او در کلام بزرگان
احمد بن حنبل مى‌گوید: «در میان فقیهان کسى را به اندازه او دانا به قرآن و سنن ندیدم». ابن سعد او را «ثقه، ثبّت، کثیرالحدیث و حجت» مى‌خواند. امام شافعى مى‌گوید: «کسى را در فرآوردن مسائل علمى مانند ابن عیینه ندیدم. هیچ کس نسبت به مسائل فقهى از او آشناتر نبود». درباره علم و فقاهت و حدیث و گستردگى دانش وى سخن بسیار گفته‌اند.
نجاشى مى‌گوید: «او نوشته‌اى دارد که از گفتار جعفر بن محمد فراهم آورده است»؛ آنگاه طریق (سند) خود را نسبت به آن نوشته، از وى بیان مى‌کند.
شیخ طوسى و برقى او را از اصحاب امام صادق علیه‌السّلام شمرده‌اند. ابن داود او را از ممدوحین یاد مى‌کند. احادیثى که درباره ذم وى آورده‌اند، به سفیان ثورى مربوط است. ثقه‌الاسلام کلینى در «کافى» و شیخ طوسى در «تهذیب» و على بن ابراهیم قمى در «تفسیر» از او روایت کرده‌اند[۱].
پانویس
- ↑ معرفت، محمدهادی، ج1، ص424
منابع مقاله
معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، قم، موسسه فرهنگی انتشاراتی التمهید، چاپ یکم، 1379-1380ش.