طیب، سید عبدالحسین
| نام | طیب، سید عبدالحسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | طیب، سید عبدالحسین |
| نام پدر | سید محمدتقی (میرمحمد صادقی) |
| متولد | 1275ش |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 1370ش یا 1412ق |
| اساتید | سید محمدباقر درچه‌ای |
| برخی آثار | اطیب البیان فی تفسیر القرآن
کلم الطیب در تقریر عقاید اسلام؛ عمل الصالح در بیان ایمان و تقوی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01858AUTHORCODE |
سید عبدالحسین طیب (1272-1370ش)، عالم، نویسنده، خطیب، فقیه، مفسر معاصر شیعه و از شاگردان سید محمدباقر درچه‌ای، از مشهورترین تألیفات او اطیب البیان فی تفسیر القرآن
ولادت
او در بعد از ظهر هفتم محرم سال 1312ق (برابر با 30 تیر 1272ش و 21 ژوئیه 1893 م) در یکى از محله‌هاى مرکز شهر اصفهان (معروف به محلۀ نور در میان طایفه‌اى از سادات معروف به میر محمد صادقى) دیده به جهان گشود.
او چهارمین فرزند خانواده و اولین پسر از این خانواده بود. سید عبدالحسین هنگامى که سومین بهار زندگى را سپرى مى‌کرد، به همراه پدر راهی سفر به کربلا و سفر به عتبات عالیات می‌شود.
تحصیلات
تحصیلات طیب در سه شهر اصفهان، قم و نجف گذشت. بعد از سفر زیارتی به عتبات به مکتبخانه رفت و پس از فراگیرى خواندن و نوشتن، حساب، قرآن و نصاب الصبیان، راهى مدرسه علمیه شد.
در 12 سالگى از نعمت سرپرستى پدر محروم گردید، و مادرش که بانوى بسیار بزرگوار و مقدس و همچون پدر، از شجرۀ طیبۀ ولایت و از خاندان روحانیت بود، به تربیت او همّت مخصوص گمارد. او مصمم‌تر و قوى‌تر از گذشته سید عبدالحسین را تشویق و تحریص به کسب علم و تحصیل معرفت مى‌کرد. از رهگذر این دعاهاى خالصانه و تشویق‌هاى مشفقانه در او عزمى پیدا شد که توانست ناملایمات پیش آمده از فقدان پدر را تحمل کرده و به طریق خود ادامه بدهد.
در ابتداى طلبگى، در مدرسۀ میرزا مهدى حجره‌اى گرفت و آنجا مشغول درس و بحث شد، از ابتداى مقدمات تا معالم را خدمت مرحوم حاج آقا آخوند زفره‌اى بود. معالم را خدمت مرحوم سید احمد خوانساری خواند.
اساتید
مرحوم آقاى شیخ علوى یزدى که بسیار در ادبیات مسلّط بود در مدرسۀ صدر شرح لمعه مى‌فرمود و شرح لمعه را خدمت ایشان خواند. نزد مرحوم آقاى شیخ حسن یزدى منطق را خواند.
حکمت، حساب، جبر، مقابله، هیأت و نجوم را خدمت مرحوم اسداللّه قمشه‌اى حکیم، فرا گرفت، بعد از اتمام دروس مقدمات از مدرسۀ میرزا مهدى به مدرسه جنب مسجد امام نقل مکان کرد و پس از آن به مدرسۀ چهارباغ (امام صادق علیه‌السّلام) رفت و آنجا رحل اقامت افکند.
خدمت مرحوم آقا سید مهدى درچه‌اى، کتاب قوانین و تقریرات کفایه را خواند، نزد مرحوم آخوند ملا عبدالکریم گزى، متاجر شیخ را فراگرفت. فوائد الاصول را خدمت آقا میر محمد صادقى مدرس و کفایه را خدمت مرحوم دزفولى خواند، دروس خارج فقه و اصول را، درس خارج اصول مرحوم میر محمد صادقى مدرس و مرحوم محمدتقى مدرس شرکت مى‌کرد و همچنین در درس خارج فقه مرحوم سید ابوالقاسم دهکردى نیز شرکت مى‌جست.
وی عمده فقه و اصول را در اصفهان، خدمت مرحوم آیت‌اللّه آقا سید محمدباقر درچه‌ای بود و تقریبا مدت ۱۱ سال مرتب درس این بزرگوار می‌رفت. سید عبدالحسین می‌گوید: درست است که ثمره ظاهری این ۱۱ سال تحصیل مداوم خدمت ایشان مرا به درجه اجتهاد رسانید، اما آنچه مهم بود، من از آن مرحوم، درس زندگی، اخلاق و شخصیت را فرا گرفتم.[۱].
بعداز یک سال راهى نجف اشرف شد و در آن حوزه شریف خدمت اساتید بزرگ و آیات و آیات عظم رسید واز حوزه پر برکت درس آقایان استفاده کردم.
در نجف پای درس اصول آیت‌الله شیخ محمدحسین کمپانى و درس فقه آیت‌الله سید محمدحسین اصفهانى و درس فقه واصول آیت‌الله نائینى شرکت مى کرد.
همچنین درس اصول آقا حسین رجایى و فقه آقا سید اسماعیل یزدى می‌رفت.
خدمت آیت‌الله آقا ضیاء عراقى رساله منجزات مریض را خواند و خدمت آیت‌الله شیخ جواد بلاغى علم کلام را آموخت.
وفات
طیب در ۸ محرم ۱۴۱۲ق (۱۳۷۰ش) درگذشت و در نهم محرم در مسجد میر اصفهان (مسجد کازرونی) که خود امامت جماعت آن را بر عهده داشت، مدفون گردید.
آثار
برخی تألیفات ایشان عبارت است از:
- «اطیب البیان فی تفسیر القرآن»؛ در ۱۴ مجلّد که دو بار به چاپ رسیده است.
- «الکلم الطیّب»؛ در اعتقادات، در سه مجلد.
- «العمل الصّالح فی العقاید و الاخلاق».
- «رساله در خلل صلوه»؛ رساله اجتهادی که به دستور استاد ایشان تنظیم و تالیف شده است (غیر مطبوع).
- «تقریرات فقهی و اصولی» اساتید ایشان.
پانویس
- ↑ طیب،آیت‌الله عبدالحسین، ص34
منابع مقاله
- طیب،آیت‌الله عبدالحسین، «مصاحبه با استاد: آیت‌الله عبدالحسین طیب»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: حوزه مرداد و شهریور 1368، دوره ششم - شماره 33 (16 صفحه - از 31 تا 46).
- دانشنامه اسلامی
- ویکی شیعه