النصيحه الکافيه لمن خصه الله بالعافيه
النصيحة الکافية لمن خصه الله بالعافية، نوشته ابوالعباس، احمد بن احمد بن محمد بن عیسی بُرنسی فاسی، معروف به زرّوق(متوفی 899ق)، فقیه مالکی و صوفی است؛ اندرزنامه‌ای در عبادات و مباحث اخلاقی و با تحقیق و پاورقی های عبدالمجید خیالی چاپ شده است.
| النصيحه الکافيه لمن خصه الله بالعافيه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | زروق، احمد بن احمد (نويسنده) خیالی، عبد المجید (محقق) |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1422ق - 2001م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | اخلاق عرفانی - اخلاق اسلامی - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
خیالی، زروق را عالمی می‌داند که تصوفش بر چهرۀ فقهیَش می‌چربد. او برای اصلاح کیان تصوف و زدودن خرافات از چهرۀ آن تلاش وافری می‌کرده است. طریقۀ زروقیه منتسب به اوست.[۱] خیالی شرحی از زندگی، آثار، استادان و شاگردان وی نوشته است.[۲]
این اثر، اندرزنامه‌ای است که با دو رکن تألیف شده است؛ زروق از یک‌سو، مؤلفه‌های عبادی و ارکان عبادات را مهم دانسته و کاهلی در آن‌ها را گناه برشمرده است و از سوی دیگر، صور اخلاقی را که بایسته است که هر مسلمانی خود را به آن‌ها بیاراید، ارج نهاده است. آنگاه، این دو را در نوشتارش به هم پیوند داده است.[۳]از این رو، وی از عباداتی مانند نماز، صیام، زکات، حج، سخن گفته و به جهاد و امر به معروف پرداخته است و در کنار این‌ها، حرمت دروغ، غیبت، نگاه حرام، فحشا، طعام حرام، ریا، عجب، بخل، خیالات خوب و بد، محارمی که با جوارح و قلب انجام می‌شود و مستحباتی را که زندگی را برای آدمی نیکوتر می‌گرداند، گوشزد می‌کند.[۴]
النصیحة الکافیه از اسلوب روان و همه‌فهمی برخوردار بوده و از هر دو شیوۀ مختصرگویی و مطول‌گویی بهره گرفته و مبحث‌ها را با آیه‌های قرآنی، احادیث و برخی از آرای فقیهان مستدل کرده است. این رساله، اسلوب بداهه‌گویی دارد. روش ارائه مطالب زروق این‌گونه است که درآغاز، اصلی را با استناد به قرآن طرح می‌کند سپس، آن را با بیان واضح شرح می‌دهد.[۵]محقق برای فراهم آوردن این رساله، از میان نسخه‌های فراوانی که دارد، چهار نسخه را برگزیده است.[۶]
کتابنامه در پایان کتاب درج شده است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه محقق