المنصف من الکلام علی مغني ابن هشام
| المنصف من الکلام علي مغنیابن هشام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شمنی، احمد بن محمد (نویسنده)
ابن هشام، عبدالله بن یوسف (نویسنده) ابن دمامینی، محمد بن ابی‌بکر (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | مغني اللبيب عن کتب الاعاريب. شرح تحفه الغريب |
| ناشر | ادب الحوزه |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | [--13] |
| چاپ | چاپ یکم |
| موضوع | ابن هشام، عبدالله بن یوسف، 708 - 761ق. مغني اللبيب عن کتب الاعاريب - نقد و تفسیر زبان عربی - نحو |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2 م6025 / 6151 PJ |
المنصف من الکلام علی مغني ابن هشام عنوان کتابی است 2 جلدی به زبان عربی از احمد بن محمد بن شمنی با موضوع ادبیات عرب(نحو).
این اثر حاوی شرح غیرمزجی تقی الدین احمد بن محمد شمنی بر مغنی اللبیب عن کتاب الاعاریب ابن هشام است. مغنی اللبیب ابن هشام از کتابهای مهم آموزشی در نحو است که به صورت مختصرتر و با ویرایشاتی در شاهدمثالها و... به نام مغنی الادیب چاپ شده و اغلب در پایه سوم حوزه‌های علمیه به عنوان متن آموزشی تدریس می‌شود. کتاب حاضر علاوه بر این شرح در حاشیه خود، شرح محمد بن ابوبکر دمامینی را دارد؛ یعنی هم حاوی شرح شمنی بر مغنی است و هم حاوی شرح دمامینی در حواشی این شرح و اساسا شرح شمنی در این اثر ناظر بر شرح دمامینی بر مغنی نوشته شده است.[۱]
شرح شمنی در میان متن کتاب در داخل کادر قرار گرفته است. او در شرح عبارات ابن هشام، بخشی از این عبارات را داخل پرانتز آورده و درباره آن توضیح می‌دهد. مثلا در صفحه 50 در عبارات داخل کادر، جمله (قوله و قیل انما قال ذلک بعد ان عمهم بالتذکیر) را آورده و در ادامه به شرح و توضیح آن پرداخته است. شمنی در مقدمه کتاب در توضیح آن می‌نویسد: من در هنگام خواندن مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب، عباراتی که شیخ شمس‌الدین محمد بن صائغ حنفی نوشته بود و آن را تنزیه السلف عن تمویه الخلف نامیده بود را در شرح حرف باء خواندم. همچنین تعلیقی که دمامینی در مصر بر آن نوشته بود و شرحی که در هند بر آن ذکر کرده بود و آن را تحفة الغریب نامیده بود. این شرح سرشار از اعتراضاتی است که جوابهای موجهی دارد و در واقع این شرح سرشار از اشکالاتی است که حل نشده باقی می‌ماند. شکر خدا، من پاسخ این اشکالات را داشتم و به درخواست برخی از همراهانم آن را در کتابی نگاشتم و حل شواهد و ابیات و شرح مواردی که در آنجا شرح نکرده را نیز به آن افزودم و آن را «المنصف من الکلام علی مغني ابن هشام» نامیدم.[۲]
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.